Στρώνουμε τη ζωή μας με όποιο τρόπο μπορεί και ξέρει ο καθενας μας, παίρνοντας συχνά ανθρώπους και καταστάσεις για σίγουρες. Επικοινωνούμε λεκτικά με τον δείνα και τον τάδε, ειδικά αν αυτά τα άτομα έχουν μαζί μας μία επαγγελματική σχέση. Και πως έρχεται κατά καιρούς η ζωή και τα άτομα αυτά ΠΑΦ ξαφνικά χάνονται απο τη ζωή μας, αναπάντεχα σαν να τους πήρε ο άνεμος.
Ηξερα μία κομμώτρια για αρκετά χρόνια, μία χαρούμενη κοπελλίτσα γύρω στα 27, με κέφι για ζωή. Χάθηκε. Τη μιά μέρα είχαμε ραντεβού και μετά..δεν υπήρχε πουθενά. Το κινητό της δεν λειτουργούσε και ολόκληρη η οικογένειά της δεν απαντούσε στα τηλέφωνα. Λές και τους κατάπιε η Γής.
Είχαμε για χρόνια έναν ηλεκτρολόγο, πολύ καλό παιδί ερχόταν και μας έφτιαχνε πράγματα. Αφαντος. Δεν υπάρχει πουθενά, στην εταιρεία που δούλευε έφυγε για άδεια και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Χάθηκε.
Αντίστοιχα πέθανε πέρυσι ο σύζυγος (οδοντοτεχνίτης) μιάς γνωστής μου, τον χτύπησε αυτοκίνητο στην Εθν. Οδο. Πέθανε ακαριαία Η οικογένειά του το έμαθε, οι πελάτες τους όμως φαντάζομαι πώς όχι. Θα περίμεναν τις παραγγελίες να εμφανισθούν για πολύ καιρό.
Δεν είναι δυνατόν όμως όλοι να πεθαίνουν..κάποια άλλη εξήγηση πρέπει να υπάρχει
