Σάββατο, Απριλίου 02, 2011

Ο λυσσασμένος σκύλος

Κοντά στη γειτονιά σου υπάρχει ένας λυσσασμένος σκύλος. Τον μάντρωσαν κάποιοι σε ένα οικόπεδο. Η περίφραξη ψηλή, δεν μπορεί να δραπετεύσει για να δαγκώνει το κόσμο. Κάποιοι του αφήνουν φαγητό και νερό.

Ξέρεις οτι ο σκύλος είναι λυσσασμένος και έχει το ακαταλόγιστο, λόγω της ασθένειάς του. Σου λένε να μη πλησιάζεις γιατί θα βρείς το μπελά σου. Ετσι κι αλλιώς το ένστικτό σου σε προειδοποιεί. Εν τούτοις αποφασίζεις να μπείς στο οικόπεδο του σκύλου και να προσπαθήσεις να τον βοηθήσεις. Ισως και να τον γιατρέψεις. Νομίζεις ότι επιδέχεται αλλαγή.

Μπαίνεις και ο σκύλος σου επιτίθεται και σε δαγκώνει. Η ευθύνη όλη δική μου.

Αυτά παθαίνω όταν δεν ακολουθώ το ένστικτό μου, αλλά το συναισθηματισμό μου.

4 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μερικές φορές το συναίσθημα μας ικανοποιεί περισσότερο από τη στείρα και ψυχρή λογική. Μας οδηγεί και μας πονά, αλλά ταυτόχρονα και μας ικανοποιεί.

Marina είπε...

Συμφωνώ σ' αυτό που λές. Είναι μεγάλη πρόκληση να πράττει κανείς και με βάση το συναίσθημα. Δυστυχώς όσες φορές το ακολούθησα, η έκανα πράγματα συναισθηματικά, έσπασα τα μούτρα μου. Δεν έχω μάθει να διαχειρίζομαι καλά τις περιστάσεις. Η ψυχρή λογική μου βγαίνει αυτόματα..το συναίσθημα είναι σε πειραματικό στάδιο

Ποδονίφτης είπε...

....σε καταλαβαίνω μα έθεσες τον εαυτό σου σε μεγάλο κίνδυνο ....και επειδή πάσχω απο αγχωτίτιδα σε παρακαλώ να πάς σε ένα Ιατρικό κέντρο να σε εξετάσουν ,αντιλυσσικό ορό .....,η λύσσα μεταδίδεται ακόμη και με το σάλιο του ζώου ( μπήκα πριν λίγο και διάβασα σχετικά ) ,χωρίς απαραίτητα να σε δαγκώσει ,άμα υπάρχουν εκδορές στο σώμα ο ιός βρίσκει είσοδο .........,αυτό το σκυλάκι δεν ανήκε κάπου ? πώς το έκλεισαν έτσι χωρίς ιατρική φροντίδα ? και ο Δήμος εξαφανιζόλ ? (δεν ξαφνιάζομαι ),πρέπει να τον ενημερώσετε ....η λύσσα είναι πολύ επικίνδυνη να μεταδωθεί και σε άλλα ζωάκια .....

τώρα ...χμμμ ..δάσκαλε που δίδασκες ....
εχθές ξετσιμπούριαζα με γυμνά χέρια δύο αδέσποτα ,που ταϊζουμε ....απο το γυμνάσιο έχω να κάνω κάτι τέτοιο ....χαζομάρα μεγάλη ,πρέπει να βάλλω γάντια την επόμενη φορά ....λειτούργησα παρορμητικά ...τα τσιπούρια τα έριχνα σε μπλέ οινόπνευμα και μετά τα έκαψα ....έβαλα καθαρό οινόπνευμα μετά στις πληγές των σκύλων ....

δε μπορώ να θυμιθώ ...σε ένα ντοκιμαντέρ νομίζω έδειξαν οτι η αμμωνία κάνει το τσιπούρι να βγεί μόνο του ....

μετά όλη τη μέρα ξυνόμουν ...ψυχολογικοί λόγοι ,είναι ανατριχιαστικό να ξετσιμπουριάζεις .....μα τα λυπάμαι .....

οι Δήμοι θα μπορούσαν να έχουν προγράμματα φροντίδας ....όνειρα θερινής νυκτός .....

περαστικά και σιδερένια :))

Marina είπε...

Αγαπητέ Ποδονίφτη, δε με δάγκωσε κανένας σκύλος, μεταφορικό ήταν το άρθρο μου. Αναφερόμουνα σε κάποιο πρόσωπο του κύκλου μου που συμπεριφέρεται σαν "λυσσασμένος σκύλος" έχοντας το ακαταλόγιστο.

Ευχαριστώ πάντως για το ενδιαφέρον