Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2012

Ανασφάλειες

Κατηγορήθηκα ότι δεν αλλάζω εύκολα, δεν παίρνω ρίσκα, φοβάμαι να εμπιστευθώ τον οποιονδήποτε.

Αυτό τον καιρό αισθάνομαι ιδιαίτερα ανασφαλής. 
1) Ανασφαλής με την ελληνική πολιτική κατάσταση που 2 χρόνια τώρα μας κατατρέχει σαν λαό, φέρνοντας τα πάνω-κάτω.Παρόλλο που δεν είμαι του δημοσίου τομέα, επηρεάζομαι γιατί οι αλλαγές και περικοπές γίνονται αλυσιδωτά, η κάθε δόνηση φέρνει αποσταθεροποίηση και στις γύρω ζώνες. Εν ολίγοις, δεν ξέρω που βαδίζω οικονομικά. Πού θα με βγάλει αυτή η αστάθεια. Που θα είμαι σε 5 χρόνια.
2) Η μία ανασφάλεια φέρνει την άλλη. Με ενοχλεί η απουσία μιάς συνεχούς εργασίας, δεν ξέρω τι να κάνω την ενεργητικότητά μου που δεν έχει σχέση με τη σωματική κόπωση η οποία εύκολα θα καταναλωνόταν σε ένα γυμναστήριο. Αλλοι άνθρωποι κάνουν κρά, να μην δουλεύουν και να κάάάθονται (που έλεγε ο συχωρεμένος ο Φωτόπουλος), εγώ κάνω κρά για να δουλεύω και να απασχολούμαι πνευματικά. Για τα πρώτα 5 χρόνια τα μπλόγκς και το νέτι βοήθησαν, τώρα όμως έχω βαρεθεί κάπως τον εικονικό κόσμο, με ελκύει ο πραγματικός κόσμος, θέλω να βλέπω ανθρώπους, να συνεργάζομαι μαζί τους, βαρέθηκα την απομόνωση. Θέλω να ξεφύγω απο την ανάγκη να δένω τις κενές πρωϊνές μου ώρες με το διαδίκτυο, χρησιμοποιώντας το ως μέσο πνευματικής αναζωογόνησης (παίζω πολλά mind stimulating games).

3) Αισθάνομαι ότι δεν έχω πλάτες πίσω μου, αν τραυματισθώ συναισθηματικά, κανείς δεν μπορεί να με συγκρατήσει, ακουμπάω ίσως το πόνο μου μόνο στις γάτες μου, μερικά πράγματα τα εκμυστηρεύομαι σε φίλες, τον κυρίως εαυτό μου ομως τον κρατάω για μένα. Η εσωστρέφεια κάνει κακό, ναί μεν προσφέρει προστασία, όταν όμως θέλεις βοήθεια την ώρα που τη θέλεις, σπάνια βρίσκεται κάποιος εκεί για να τη δώσει. Συνήθως πνίγω την ανάγκη μου αυτή στα πάζλς. Φτιάχνοντας εικόνες με μικρά κομματάκια, συνθέτοντας το πρόβλημα ώστε να βρώ άκρη. The sky is the limit, πιθανόν. 
Με όλα αυτά στη πλάτη, πώς να τολμήσω να αναλάβω ρίσκα; Φοβάμαι.
............................................................................................
Το πάζλ είναι του Salvadore Dali "Galatea". 260 κομμάτια το έκανα το 2007  

3 σχόλια:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ευχαριστω για την επισκεψη.Ευχομαι να εχεις εναν ομορφο μηνα.Να εισαι παντα καλα.

ci είπε...

Άτιμος ο φόβος γιατί μόνο εκ των υστέρων μπορείς να πείς "άδικα φοβόμουν" ή "καλά που δεν κόλλησα"..
Εύχομαι το καλοκαιράκι να κάνει τα "μαγικά" του Μαρίνα μου!
Φιλιά, καλό μήνα.

Ανώνυμος είπε...

Μαρινα και εγώ στην ίδια κατηγορία , ανήκω.

"Με ενοχλεί η απουσία μιάς συνεχούς εργασίας, δεν ξέρω τι να κάνω την ενεργητικότητά μου που δεν έχει σχέση με τη σωματική κόπωση η οποία εύκολα θα καταναλωνόταν σε ένα γυμναστήριο. Αλλοι άνθρωποι κάνουν κρά, να μην δουλεύουν και να κάάάθονται (που έλεγε ο συχωρεμένος ο Φωτόπουλος), εγώ κάνω κρά για να δουλεύω και να απασχολούμαι πνευματικά."

Το έχω ρίξει στις ξένες γλώσσες.(ενάμισι χρονο άνεργη).¨Οσο για την Αθήνα , κάποτε την λάτρευα, είναι η πόλη μου!
Απλά είμαι σε μια φάση αλλαγής και θα ήθελα να την αποχωριστώ λίγο...
Να σαι καλά εσύ και το blog σου!