Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2006

Η αντίζηλη

We don't need another hero
I won't certainly be one
not for C
not for anyone.

Βγαίνω απο τις σκιές, δεν έχει νόημα η παραμονή μου εκεί.
Δεν μου αρέσει που είναι Number Two, έχω μάθει να είμαι number Οne, η καλύτερη του χωριού, το ξέρω ότι είμαι η καλύτερη και μου αρέσει κιόλας.
Εχω μία αντίζηλη στη σχέση μου
Οχι δεν θα την ξεμαλλιάσω, δεν είμαι κυρία της αυλής, ούτε αυλή έχω ούτε κερία είμαι.

Η αντίζηλή μου λέγεται "Εργασία" ή αν θέλεις να το πώ στη δημοτική " Εργασιομανία". Ο Κ ζεί για να δουλεύει, δεν δουλεύει για να ζεί. Η εργασία είναι η κύρια απασχόληση, για την αναγνώριση, τη φιλοδοξία. Ολοι και όλα τα άλλα είμαστε σε δεύτερη μοίρα..στον τορβά. Δεν ζηλεύω που δουλεύει, ζηλεύω που δίνει όλο του τον εαυτό στη δουλειά και για μένα δεν μένει τίποτα. Εντάξει κάτι μένει. Ενας κατακουρασμένος άνθρωπος. Τώρα μάλιστα που έχει και τις μαύρες του είναι ένας κουρασμένος και στενοχωρημένος άνθρωπος, με τεράστιες απαιτήσεις απο το περιβάλλον του και το κυριώτερο και σοβαρώτερο, τεράστιες απαιτήσεις απο τον εαυτό του. Εδώ δεν μιλάμε να υπερπηδήσουμε ένα σκαλάκι αλλά μιά άβυσσο..

Εχω κακομάθει.
Θέλω να μοιράζομαι τη κοινή ζωή. Και δεν μου βγαίνει.
Εχω τα ζώα, τη γυμναστική και τα μπλόγκς. Κάτι έχω δεν είμαι επί ξύλου κρεμάμενου.
Θέλω όμως κι άλλα.
Και δεν το βλέπω να τα αποκτώ.

20 σχόλια:

SparklingBlue είπε...

Αχ, στενοχωριέμαι πραγματικά όταν διαβάζω τέτοιες δυσάρεστες σκέψεις. Τι μπορώ να κάνω μέσα από ένα σχόλιο, παρά να σου πω να έχεις κουράγιο και να χαμογελάς!

Xνούδι είπε...

κάπου την θυμάμαι αυτήν κυρία!!!!

Εχει κλείσει σπίτια η άτιμη. Πολλοί την πήρανε στο κατόπι και τους μάγεψε. Δε βαριέσαι...

Γράψε τι θες. Περιμένουμε. Αυτό είναι που έχει σημασία. Τι θες εσύ.

Καλησπέρα :-)

Markos είπε...

Τώρα αν πω ότι καταλαβαίνω τον Κ., μάλλον θα είμαι παράφωνος ε;

Marina είπε...

Marko, συμφωνώ μαζί σου. Και εγώ τον καταλαβαίνω. Οτι κάνει το κάνει για εμάς. Απλά θέλω να κάνει λιγότερα και να απολαμβάνει περισσότερο. Δεν ζούμε για να δουλεύουμε σαν μηχανές. Δεν έχει νόημα να φθάνουμε στο Ζενίθ και να λέμε ότι "δεν πρόλαβα" να κάνω τούτο-κείνο-το άλλο γιατί έτρεχα για την δουλειά.
Η ύστατη επίτευξη είναι το μέτρο, ο συνδυασμός όχι τα μονόπαντα.

Markos είπε...

Ναι Μαρίνα μου " ...να απολαμβάνει περισσότερο" αλλά να ξέρεις ότι σ' αυτή τη φάση της ζωής του, αυτό που απολαμβάνει είναι ο αγώνας για την υπέρβαση.
Όχι αυτή καθ΄εαυτή την υπέρβαση. Τον αγώνα γι αυτήν είναι που ίσως και στο μη συνειδητό επίπεδο απολαμβάνει.
Δεν λέω ότι είναι πάντα καλό αυτό. Μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία, μπορεί και σε αδιέξοδα.
Δεν το αξιολογώ.
Απλά επισημαίνω μια πιθανή κατάσταση...

alombar42 είπε...

Μαρίνα, καλώς ήλθες στα γρανάζια.
Αν βρεις τη λύση, τη χρειάζομαι κι εγώ (ο παραμελών).

Το μόνο που βλέπω σαν λύση είναι σύμπραξη στο χώρο της εργασίας, έτσι ώστε η συμβίωση να προοδεύει (σε κάποιο βαθμό) και κατά την εργασία.

Α, και ένα λαχείο, αλλά δεν παίρνουμε :)

Storyteller είπε...

Τώρα αν πω κι εγώ οτι θα συμφωνήσω με τον Μάρκο που καταλαβαίνει τον Κ. θα είναι υπερβολή; Δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ εργασίας και ζωής. Οπως έλεγε και ο Tennessee Williams: Για μενα η δουλειά μου ειναι η ζωή μου και η ζωή μου η δουλειά μου! Παρακμιακό? ποιος ξέρει?

mario είπε...

Καλημέρα Μαρίνα, διάβασα τα τελευταία σου ποστ και μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω τα περισσότερα.
Συμβουλές δεν είμαι σε θέση να δώσω, αλλά αυτό που θα ήθελα πολύ να γίνει είναι να κρατήσεις δυνάμεις για σένα.
Κράτα πισινή για τα δύσκολα, μην δώσεις τα πάντα... κανείς δεν θέλει άδειο άνθρωπο κοντά.
Ψυχραιμία και κουράγιο.
ευχαριστώ για όσες φορές βοήθησες.

Marina είπε...

Marko, το έπιασες το νόημα πολύ καλά. Ο Αγώνας τον θρέφει γιατί είναι πολύ ανταγωνιστικός, δεν διαφωνώ καλά κάνει, όταν δούλευα και εγώ παλιά ¨"για άλλους" ήμουνα πολύ ανταγωνιστική αλλά δεν ζούσα για να ανταγωνίζομαι. Ανησυχώ γιατί η ανταγωνιστικότητα αυτή έχει επιπτώσεις στη ζωή μας. Αν πάνε καλά τα πράγματα στη δουλειά, μέλι-γάλα στο σπίτι, αν όχι χάλια-μαύρα διάθεση. Δεν υπάρχει άραγε μέτρο? Η εγώ είμαι στον Αρη?

Alombar, καλώς σας βρήκα στα γρανάζια! Εντάξει έχουμε τώρα με τον Κ, κοινό γραφείο αλλά όχι και κοινές ευθύνες. Δύσκολα ε?

oramatron, και πώς το λένε το φιδάκι? Αντί να καραδοκεί και να πεινάει να ερθεί εδώ με τις γατούλες και τα σκυλάκια όλο και κάτι θα φάει..μήλα, αχλάδια, σκυλοτροφή..

Storyteller, αυτά τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ ζωής και εργασίας θέλω να δώ, μήπως και κάνω λάθος, μήπως ζητάω πολλά, μήπως δεν καταλαβαίνω και μήπως μπορώ να βοηθήσω τελικά?

Mario, σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, ναί κρατάω τα μπόσικα χρόνια τώρα, έχω βλέπεις τεράστια ενεργητικότητα, είναι όμως φορές που μπατάρω..ευτυχώς που υπάρχουν και οι φίλοι, όλοι εσείς.

alombar42 είπε...

Α, όμορφα, έχετε κάνει ένα σημαντικό βήμα (κι εμείς). Συμφωνήστε τώρα στους στόχους (πχ εβδομαδιαίους). Αν συμφωνήσετε, πες μου κι εμένα το μυστικό!!
Οσο τρέχουμε, δεν βγαίνει το άτιμο το μυστικό... μόλις σταματάμε (ευτυχώς συμβαίνει κι αυτό), όλα μέλι γάλα.

Kevlarsoul είπε...

Νοιώθω κάπως περίεργα διαβάζοντας αυτό το πόστ. Είναι δύσκολο να δουλεύεις και να θέλεις να είσαι ο καλύτερος. Αλλά και τι να κάνει , να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο, και να βρει χρόνο; Μεγάλη απόφαση..
Πρέπει να πάρω κι εγώ παρόμοια απόφαση, και μάλλον τον καταλαβαίνω.
Και εσένα σε καταλαβαίνω, και έχεις όλο το δίκιο του κόσμου να παραπονιέσαι και να μη συμβιβάζεσαι ούτε εσύ με λιγότερα.

Unknown είπε...

Μαρινα, με εβαλες σε σκεψεις. Βλεπεις δουλευω πολυ. Οχι απο ανταγωνισμο, αλλα επειδη μου αρεσει να κανω πραγματα, να νιωθω χρησιμη, να ειμαι ανεξαρτητη. Πολλες φορες δεν πληρωνομαι κιολας (volunteer)
O D. μου φωναζει καποιες φορες οτι το παρακανω,ειδικα όταν ειμαι πτωμα στην κουραση και απογοητευμενη. Πιστευω οτι παντα υπαρχει χρονος και διαθεση για τους δυο μας, αλλα το ποστ σου με προβληματιζει

Mikrouli είπε...

Χμ...

Τί να σου πω και εγώ; Μάλλον αυτό που μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό.

Και τον Κ. καταλαβαίνω αλλά και τη Μ. Την Ε. την καταλαβαίνει καλύτερα ο Κ. ενώ την άλλη Ε. την καταλαβαίνει καλύτερα η Μ.

Για μένα είναι όλα θέμα ισορροπίας. Και διάθεσης. Και θέλησης. Και πίστης.

Ένα βήμα μπρος εσύ, ένα βήμα αυτός πίσω και τούμπαλιν. Κάπου στο τέλος θα συναντηθείτε, αρκεί να το θέλετε και οι δύο και να είναι ο κύριος λόγος που είστε μαζί.

Τώρα εάν οι προτερότητές σας διαφέρουν, εδώ τα πράγματα δεν είναι και τόσο περίεργα. Εκείνος θέτει τον "αγώνα" σε πρώτη διάσταση και εσύ "εσάς" με κύριο στόχο εσένα. Σύνηθες νομίζω ανάμεσα σε άνδρα - γυναίκα αυτός ο διαχωρισμός. Εκείνος καταξιώνεται μέσα από την εργασία του, εσύ μέσα από την σχέση σας (πάντα συγκριτικά τα μεγέθη).
Μήπως θα έπρεπε να βάλεις και εσύ νερό στο κρασί σου και εκείνος κρασί στο νερό του;
Μην περιμένεις να βρεθεί λύση με τις ευχές. Δράσε και άστον και εκείνον να πάρει μια πρωτοβουλία για τη σχέση σας αυτή τη φορά.
Χωρίς πίεση. Μην τον πιέσεις. Δεν θα έχει το αποτέλεσμα που επιθυμείς και σίγουρα δεν θα το ευχαριστηθεί το ίδιο. Είναι και αυτό θέμα οπτικής και "αγώνα".
Φιλιά!

Mikrouli είπε...

Ξέχασα!
Το Ε. στην περίπτωση του Κ. είναι η Εργασία.
Το Ε. στην δική σου περίπτωση είναι η Επαφή.

Και κάτι ακόμα...
Ο Κ. δεν διαβάζει αυτό το μπλογκ;
Τον θυμάμαι να σχολιάζει στο παρελθόν αλλά δεν θυμάμαι σε ποιο!
Καλή επιτυχία!

Depsorama είπε...

Μαρίνα, τώρα τα διάβασα τα δύο τελευταία σου post...

Δεν θα σου έγραφα αν δεν νοιαζόμουν, αλλά πάλι δεν έχω και πολύ μεγάλη εμπειρία με αυτά που περνάς. Κάποιες φορές, αυτοί που αγαπάμε ζητάνε πολύ πιο πολλά απ'ότι συνήθως, το θέλω τους, και οι απαιτήσεις τους κάνουν την ζυγαριά της σχέσης να γέρνει απ'τη μια μεριά μόνο. Αν είναι για λίγο, φαντάζομαι ότι δεν πειράζει... αλλά αν είναι συνέχεια, για πολύ, τότε χάνεται η ισορροπία, και ο εγωισμός του άλλου υπερτερεί του εμείς.

Πάλεψε, όσο μπορείς, όσο αντέχεις, και όσο νομίζεις ότι αξίζει. Ζήτα βοήθεια, από επαγγελματίες, από φίλους που έχουν αποδείξει ότι νοιάζονται και αγαπάνε τον Κ για να τον ταρακουνήσετε. Και αν κρίνεις ότι δεν πάει άλλο, τότε πάρε βαθιά ανάσα και κάνε ότι πιστεύεις είναι καλύτερο, και για τους δύο σας.

Marina είπε...

alombar42. Εντάξει μιλήσαμε με τον Κ, οι απόψεις του είναι εκείνες που λέει ο Μάρκος, ότι σκοτώνεται για τον αγώνα της επίτευξης..Χρειάζεται μάλλον να αναθεωρήσω.

kevlarsoul, θέλω και την πίττα και τον σκύλο που είναι άδικο και για τους δυό μας. Οπως είπα στον Αλομπάρ, χρειάζεται να αναθεωρήσω.

tina, πρόσεχε. Ετσι ξεκινάνε όλα απο τη σωματική κούραση.

μικρούλι, έχω ήδη αναθεωρήσει. Οχι συμβιβαστεί, απλά τα είδα διαφορετικά χάρη σε όλους εσάς. Ετσι αποφάσισα να αλλάξω πορεία και να τον αφήσω να αποφασίσει εκείνος για τί είδους σχέση θέλει να έχει. Στο εν τω μεταξύ, ασχολούμαι με άλλα πράγματα. Πίεση καμμία. Θα δείξει.
Υ.Γ. Ο Κ. δεν σχολιάζει γιατί δεν προλαβαίνει αλλά ΔΙΑΒΑΖΕΙ τα άρθρα. Και αυτός είναι και ο στόχος΄, να τα διαβάσει μήπως δεί και εκείνος μιά λύση.

Δέσποινα, το παλεύουμε απο κοινού. Ευχαριστώ για τις συμβουλές.

ellinida είπε...

Καταλαβαίνω πολύ καλά τον Κ. Υπήρξα κι'εγώ εργασιομανής σε φάσεις της ζωής μου . Αφοσιωνόμουνα απόλυτα , ψυχή και σώμα ... μέχρι που κόντεψα να τα χάσω και τα δύο . Διότι παύεις κάποια στιγμή να είσαι άνθρωπος και είσαι μιά μηχανή που παράγει έργο .
Οταν έφτασα στο αμήν και κόντεψα να πάω στα θυμαράκια από το στρες ... ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ! Και έκτοτε ζω . ΖΩ ! ΖΩ ! ΖΩ !
Δεν ήμουν ποτέ καλή στο να τηρώ ισορροπίες . Δεν μπορώ να σου δώσω συμβουλή , απλά κάνε τον να δει ότι ... ίσως αύριο δεν θα υπάρχουμε για να απολαμβάνουμε και ότι ποτέ δεν θα είναι αρκετά .

Marina είπε...

Ellinida μου, μπορεί οι έξω απο το χορό να βλέπουμε που πάει ο εργασιομανής, χρειάζεται όμως να το δεί και ο ίδιος. Οσες φορές του το υποδείξουν οι άλλοι, δεν έχει νόημα, το καταλαβαίνει αλλά δεν το εφαρμόζει.
Ετσι κυλάει η ζωή.

Γιουτζίν είπε...

Μαρίνα,
θα μπορούσες να βρεις γκόμενο και τυχαία να σας κάνει τσακωτούς.
Βέβαια σε αυτή την περίπτωση, είναι πιθανόν η δίδα Εργασία να του έχει κάψει τόσα κύτταρα που να μην το καταλάβει.
Εξάλλου κατά βάθος δεν υποστηρίζω κινήσεις απελπισίας.
Εκτός αν πρόκειται για ξύλο, οπότε και θα σου πρότεινα εκεί που το βράδυ κάθεται αποβλακωμένος στον καναπέ, κομμάτια από τη δουλειά και το μόνο που θέλει είναι να δει tv, να τον αρχίσεις στις μαύρες για να συνέλθει.
Αν ούτε και αυτό δουλέψει -και έχετε φθάσει στον χωρισμό- θα σου πρότεινα να μεθοδεύσεις την απόλυσή του από την εργασία του.
Αυτό όμως προυποθέτει ότι θα βγάζεις αρκετά για τους δυο σας.
Και άρα καταλήγουμε στην αρχή, δηλαδή εσύ θα τα φτιάξεις με την δίδα Εργασία και εκείνος θα φτιάξει blog και εγώ θα του δώσω πολύ καλές τσάμπα συμβουλές.

Τι το συζητάμε, το ζήτημα το έχει αναλύσει ο Marx

Καλό κουράγιο πάντως αν αυτό σου λέει κάτι

Ανώνυμος είπε...

That's a great story. Waiting for more. airline jobs Cpm 86 games pacman Events horse racing us order meridia Bmw cars eugene nissan philippines Gauge body builder weight loss plan Lastest news concerta