Κυριακή, Σεπτεμβρίου 03, 2006

Λέω κάτι δικά μου

Οι λογικοί και προσγειωμένοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι, όταν έχω φερθει ανόητα,
δεν αντέχω να μου το χτυπάνε
αρκετά ανεπαρκής αισθάνομαι και χωρίς αυτό.

6 σχόλια:

Alexandra είπε...

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψυχοφθόρο όταν κάποιος σου κοπανάει το λάθος σου... έχεις δίκιο. Σε μεταφέρει στην παιδική ηλικία...

Attalanti είπε...

Δύο πράγματα:
1. Από πότε το λογικός και προσγειωμένος είναι προσόν; (Πού ήμουν να διαμαρτυρηθώ;)
2. "Αν θέλετε να μου μιλήσετε για προβλήματα, καλά θα κάνετε να έχετε και λύσεις γι' αυτά". Το να σ'το ξαναλένε ούτε το διορθώνει, ούτε σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Αν θέλουν να βοηθήσουν, να δώσουν λύσεις. Ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες λύσεις, που σε συμφέρουν.

Marina είπε...

Alexandra, πραγματικά, όσοι μπαίνουν στο πετσί του ανώτερου, του τιμωρού το μόνο που πετυχαίνουν είναι η απομάκρυνση, η αποξένωση.

Attalanti, καλές οι λύσεις όμως μερικές φορές η σιωπή και ένα ζεστό αγκάλιασμα βοηθάνε περισσότερο.

Jason είπε...

Κοίτα, η διαπίστωση του λάθους (εφόσον θεωρήσουμε ότι μπορεί να θεωρηθεί κάτι αντικειμενικά λάθος) οφείλει να είναι το πρώτο βήμα.

Από 'κει και πέρα, όντως δεν υπάρχει κανένας λόγος να το συζητάμε και πολύ και να το θυμόμαστε.

Horexakias είπε...

Συμφωνω με την αγαπητη Attalanti"από πότε το λογικός και προσγειωμένος είναι προσόν;"και ποτε καποιος ειναι λογικος και προσγειωμενος?Εγω δεν ειμαι τιποτα απο αυτα παντως.Και απο τη στιγμη που αναγνωριζεις το "λαθος" σου,ο λογικος και ο προσγειωμενος γιατι στο κοπαναει ακομα......?

Ανώνυμος είπε...

Ωρέ αδέρφια, όλοι μας διαπράττουμε καθημερινά σωρεία λαθών και απερισκεψιών που ενοχλούν εμάς ή τους διπλανούς μας. "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω". Αλλά πολλοί από μας πιάνονται από το λάθος ή το όποιο ολίσθημα για να υποβιβάσουν τον δράστη νομίζοντας ότι ανεβαίνουν οι ίδιοι. Πόση ανασφάλεια κρύβει αυτό!