Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Νοσταλγία σε ρόζ-κόκκινο

Δεν έχω κατασταλάξει μέσα μου τι είδους πάζλς μου αρέσει να κάνω..Με τραβάει φοβερά η μεσαιωνική ζωγραφική, τα illuminated manuscripts με τους μήνες και τα Γοτθικά ημερολόγια, θέματα σαν το fleurs de Lys και μύθους για ευαίσθητες πυργοδέσποινες και ντροπαλούς ιππότες της στρογγυλής τραπέζης. Οποτε τα βρίσκω στο εμπόριο τα αγοράζω. Ομως δεν κυκλοφορούν πολύ.
Παλιά έφτιαχνα μετα μανίας Προ-ραφαελικούς, ως επί το πλείστον Rosetti, Burne-Jones, τώρα πιά όμως τους άφησα. Οχι πως άλλαξα γούστα, απλά τα πάζλς πάνε με τις διαθέσεις μου. Ποιά θέλω να είμαι αυτόν τον καιρό?
Το κόκκινο αυτό μικρό πάζλ των 500 κομματιών (το οποίο έκανα σε ένα σβκ) έχει ζωγραφιές απο το παρελθόν, τσαντάκια κυριών του '20, γάντια μέχρι τον αγκώνα, μεταξωτό παπιγιόν, μία δαντελένια βεντάλια, vintage που ίσως να είναι μόδα αλλά που καταφέρνει να με παρασύρει στην ασφάλεια του παρελθόντος. Κόκκινο το χρώμα του πάθους. Mais oui, το έχω δοκιμάσει το πάθος και το έχω χαρεί. Και φυσικά δεν είναι τελειωμένο, εξελίσσεται όπως και εγώ.
Το ρόζ πάζλ των 1000 κομματιών μου πήρε περισσότερο χρόνο. Ισως επειδή ήταν ρόζ. Δεν μου αρέσει σαν χρώμα. Μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία που ήταν ρόδινη μέν αλλά χωρίς ελευθερία. Οι άλλοι αποφάσιζαν για το κοριτσάκι με τα ρόζ. Ετσι έκανα ένα νοσταλγικό ρόζ πάζλ για να ξορκίσω τις θύμησες. Αλλά με κούρασε. Τόσο που δεν το έβαλα σε μέρος να φαίνεται. Το έκρυψα σε μία σκοτεινή γωνιά.
Μεγάλωσα και προτιμώ την ελευθερία.

7 σχόλια:

Markos είπε...

Μπορεί οι άλλοι να αποφάσιζαν για το κοριτσάκι με τα ροζ (πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει δηλαδή) αλλά κοίτα πόσο όμορφο έγινε το κοριτσάκι ...
Πόσο δημιουργικό....

Καλησπέρα

Jason είπε...

Ωραίο πράγμα τα παζλ.
Το έχουμε ξαναπεί, βέβαια, αλλά το ξαναλέμε, ωραίο πράγμα τα παζλ.
Ειδικά η θεματολογία, πολύ σπουδαίο κομμάτι.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ωραίο πράγμα το παζλ, όντως. Μια απασχόληση που σε ηρεμεί και γεμίζει με στολίδια πνευματικά το ίδιο το σπίτι, που ζωντανεύει με τις δικές μας εργασίες του άψυχους τοίχους.

Δεν ξέρω για τα χρώματα, αλλά τα μεσαιωνικά (χάρτες, ζώδια κλπ) μου αρέσουν πάρα πολύ, αν και δεν έχω τη δική σου υπομονή ούτε ίσως και τόσο χρόνο.

Marina είπε...

Δείμο, δεν είναι θέμα χρόνου και υπομονής. Είναι κάτι σαν άδειασμα. Ολο το άγχος και οι αγωνίες της ημέρας αραδιάζονται πάνω στα κομματάκια. Το μυαλό μου αδειάζει εντελώς, τα προβλήματα σπρώχνονται στο βάθος. Το μόνο που με απασχολεί είναι να προσαρμόσω το επόμενο κομματάκι. Μετά έρχεται η χαλάρωση και τα προβλήματα τα βλέπω με άλλη πιό χαλαρή οπτική γωνία.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Συμφωνώ απολύτως και το κατανοώ, αλλά για ένα νευρόσπαστο σαν εμένα που θέλει να διαβάζει συνέχεια είναι δύσκολο να κάτσω τόση ώρα χωρίς να κάνω κάτι άμεσα. Μου είναι πιο ευχάριστο να γράφω και να διαβάζω των άλλων τα κείμενα.

Fibi είπε...

Ti γαμάτα παζλάκια, χαίρομαι που δεν βάζεις τζάμι μπροστά, είναι καλύτερα έτσι...

Στο παζλομάγαζο που λέγαμε πήγες?

υγ: είμαι πολύ happy happy, όλα άλλαξαν (ξέρεις εσύ)

Marina είπε...

Fibi, στα πάζλς βάζω plexi glass για να μη δημιουργεί αντανάκλαση. Δεν πήγα ακόμη στο μαγαζί που μου πρότεινες..προσπαθώ να το αποφύγω έχω 12 άφτιαχτα πάζλς...χώρο δεν έχω..
Εμαθα ότι βρήκες νέα δουλειά συγχαρητήρια.