Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

Ενα παιχνίδι

μου έστειλε η φίλη μου η Jojo που λέγεται πυραμίδα. Υποτίθεται ότι άμα γράψεις 5 πράγματα για τον εαυτό σου και βάλεις links σε 5 φίλους σου θα βρείς την ευτυχία, το φώς το αληθινό, θα κερδίσεις το λαχείο.. κάτι καλό θα τύχει.
Και ιδού 5 πράγματα που υποτίθεται δεν ξέρετε για μένα (εδώ μπορείτε να χαχανίσετε).
α) Εχω σαν άτομο τεράστια αυτοπεποίθηση. Και μάλλον με μεγάλωσαν έτσι οι γονείς μου. Μου την έκτιζαν σιγά-σιγά. Αυτό βοηθάει φοβερά στο να αντιπαρέρχομαι δύσκολες καταστάσεις, αν κολλήσω και το ξεπεράσω αυξάνεται η αυτοπεποίθηση, αν κολλησω, ποτέ δεν κάνω πίσω, το πολεμάω ώσπου να νικήσω. Ανταγωνιστική? Μέχρι θανάτου.
β) Εχω κάνει στη ζωή μου απίστευτες μαλακίες και παλαβομάρες για πολλές απο τις οποίες μετάνοιωσα και για άλλες όχι. Μετάνοιωσα που δεν αγκάλιαζα τους γονείς μου όσο θα ήθελα, πάντα το ανέβαλλα για αργότερα, μέχρι που πέθαναν και μου έμεινε το μαράζι. Για τα προβλήματα που μου κόστισαν οι επιλογές μου σε άντρες ποτέ δεν μετάνοιωσα. Δοθείσης της ευκαιρίας πάλι τους ίδιους θα διάλεγα.
γ) Τρελλαίνομαι για κόμικς, Μίκη Μάους, Αστερίξ, Peanuts αλλά και επιστημονικής φαντασίας. Σε μιά μετακόμιση έχασα όλη την κούτα με τον Σνούπυ, έκλαιγα για εβδομάδες. Περα όμως απο τα κόμικς μου αρέσουν τα βιβλία όχι για μόστρα στα ράφια, διαβάζω πολλά βιβλία και πάντα έτσι ήμουνα απο μικρή.
δ) Θα ήθελα στη ζωή μου να έχω μεγάλη οικογένεια και πολλά παιδιά., όμως παρόλλες τις προσπάθειες δεν προέκυψαν. Αντί για μωρά απέκτησα πολλά ζώα με 4 πόδια, γάτες, σκύλους, επίσης με φτερά μάζευα μικρή τραυματισμένα περιστερια και σπουργίτια, μέχρι και ένα κοράκι μιά φορά. Στο μπαλκόνι μας είχαμε έναν κόκκορα που παλάβωνε τη γειτονιά, ενώ έτρωγε μαζί μας στο τραπέζι σοκολάτες και το μπριάμ της μαμάς.
ε) Θα ήθελα να είχα περισσότερους φίλους που να πηγαίνουμε εδώ και εκεί, χαζολογάμε και να περνάμε καλά. Αυτό σημαίνει βεβαια ότι πέρα απο τον γραπτό λόγο που βγάζω τα άπλυτα όλα στη φόρα πρέπει να τα βγάλω και στον προφορικό.
Τώρα πρέπει να βρώ 5 φίλους που ίσως θα ήθελαν να συνεχίσουν την πυραμίδα. Οποιος δεν θέλει να συμμετέχει να μου το πεί να τον /την βγάλω.

An-lu
Attalanti

Psipsinel
Jason

cgp

14 σχόλια:

An-Lu είπε...

Κάτσε βρε! Συνεννοημένες είστε με τη Μαριαλένα;;;;
Αναμείνατε το αυριανό ποστάκιον!

Psipsinel είπε...

os avrio tha to exo etimo :)

An-Lu είπε...

Αποστολή εξετελέσθη!

nyctolouloudo είπε...

σε βρίσκω υπέροχη!!!!
και μου αρέσει που σου αρέσει να χαζολογάς με φίλους...και που σου αρέσουν τα κομικς

ο δείμος του πολίτη είπε...

Είναι ωραίο να εχεις αυτοπεποίθηση, αν και μερικές φορές μας πληγώνει περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Τελικά ο προφορικός λόγος είναι δυσκολότερος και ας κλαίγονται οι μαθητές μου για τις δυσκολίες της γραπτής εκθεσιακής απόδοσης. Προφορικά σημαίνει να βλέπεις τον άλλο στα μάτια.

Σταυρούλα είπε...

Πωπω 3 στα 5! Κόμικς,φίλοι και παιδιά. Δυστυχώς δεν έχω όμως παιδιά-κατοικίδια. ;)

υ.γ. Πόσο μ' αρέσουν οι μουσικές σου επιλογές !!

Markos είπε...

Αυτοπεποίθηση και ανταγωνιστικότητα είναι καλό μείγμα !!
Τώρα αν φέρνει πάντα καλά, αποτελέσματα σ' αυτόν/ην που το διαθέτει, συζητιέται :)
Την καλησπέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Γέλασα πολύ με τον κόκκορα που έτρωγε μαζί σας σοκολάτα!
Μου αρέσει που αγαπάς πολύ τα ζώα.
Και κάτι για τους γονείς:όταν έχουν πια φύγει,φαντάζομαι πως αισθανόμαστε ότι δεν τους αγκαλιάσαμε αρκετά,ότι δεν τους δείξαμε αρκετά την αγάπη μας,ότι δεν τους βοηθήσαμε αρκετά,κλπ
Να σαι καλά!

An-Lu είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
An-Lu είπε...

Ξέχασα να σου πω για τον Σούλη! Τον είχαμε πάρει από κλωσσόπουλο στη λαϊκή και τον βάζαμε στα πιάτα μας αφού είχαμε αποφάει και σκάλιζε τις σάλτσες το σκασμένο! Μεγάλωσε και έγινε ένας κατάλευκος κοκορίκος Λεγκόρν και τον είχαμε με τις κότες της γιαγιάς μου! Εζησε 7 χρόνια και είχε ταμπεραμέντο Ντόναλντ Ντακ!

Marina είπε...

An-lu, και εσύ κόκκορα, Βρούτε!!!!

mεθυσμένα χρώματα, το χαζολόγημα είναι αγχολυτικό. Το ίδιο και ο Bugs Bunny. Σε πάει αλλού

dείμο του πολίτη, συμφωνώ. Στον προφορικό λόγο η αυτοπεποίθηση φαίνεται ΑΜΕΣΩΣ, ενώ στον γραπτό μπορείς να κάνεις και τον μισοκακόμοιρο, ξέρεις τώρα, όλοι μου χρωστάνε.

renata, τελικά η πυραμίδα αυτή βρίσκει πολλά κοινά μεταξύ ανθρώπων, είδες

Marko, κυρ δάσκαλε, δεν φέρνει πάντα καλά αποτελέσματα το μείγμα! Η αυτοπεποίθηση βοηθάει την ανταγωνιστικότητα αλλά τον συνδυασμό τον πολεμάνε οι άλλοι άνθρωποι. Εξ ού και το blogging.

gitsaki, ο κόκκορας ήταν το νούμερο 2, πρίν απο αυτον είχαμε ενα κουνέλι..που κοιμόταν στα κρεββάτια και λέρωνε μόνιμα στο σαλόνι προς απελπισία της μαμάς μου. Κάποια μέρα λοιπόν μας έφυγε, χάθηκε στο κλιμακοστάσιο..ποτέ δεν το βρήκα έτσι πήρα το κλωσσόπουλο που έγινε κόκκορας.

Jason είπε...

:)
Το έκανα κι εγώ λοιπόν και συνέχισα την αλυσίδα.

~~kindergarden teacher ~~ είπε...

τελικα μαρίνα ολοι υποκυψαμε ε;
και ηταν κιωραιο να ανακαλυπτεις κοινα σημεια με άλλους ...κομικς μανια κιεγω...

FuSmOKer είπε...

Μαρίνα διορθώνω.
Ποιος σου είπε πως λέγεται πυραμιδα?
tagging λέγεται και δεν φέρνει ευτυχία και τέτοιες χαζομάρες απλά είχε εφευρεθεί σε κάποιο τηλεφωνικό κέντρο για να περνά η ώρα.
Παρεπιμπτόντως επειδή γνωρίζω από ποιον πρωτοξεκίνησε, μέσα σε 3 μήνες έχει πιάσει κοντά 2300+ bloggers. Και να σκεφτείς οτι το tagging αυτό όταν ξεκίνησε, ξεκίνησε για να βγει κάποιος διάλειμμα σε ένα τηλεφωνικό κέντρο. Ιστορία ολόκληρη.