Τετάρτη, Αυγούστου 08, 2007

Γκρινιάρηδες

Γιατί γκρινιάζεις?
Προφανώς θέλεις πράγματα και δεν σου βγαίνουν/δεν σούρχονται/δεν στα δίνουν
Και δεν τα ζητάς γιατί δεν έχεις μάθει να ζητάς
Εχεις μάθει όμως να μουρμουράς.
Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια
Και νεύρα, πολλά και χωρίς λόγο.
Και φωνές. Κουφάθηκες φαίνεται ξαφνικά γιατί μόνο οι κουφοί ουρλιάζουν. Εμείς οι άλλοι μια χαρά ακούμε, πέρα απο τις φωνές σου, όλα τα ακούμε.

Ο στόχος όλων αυτών ποιός έιναι?
Ν'αλλάξω την πορεία της ζωής μου επειδή εσύ δεν θέλεις να μεγαλώσεις, σαν τα μικρά παιδιά χτυπάς τα πόδια τους στο πάτωμα και τσιρίζεις για να ζητήσεις. Εχεις βολευτεί μ' αυτόν τον τρόπο ώστε να γίνονται όλες οι απαιτήσεις σου ε? Σπάζοντας τα νεύρα των άλλων. Και αν γίνουν "τα χατήρια" όλο γλύκες αγάπες και λουλούδια αν όχι εναρξη περιόδου of "verbal abusing" μεχρι οι άλλοι να βαρεθούν και να ενδώσουν "πάρτα και φάτα, μόνο σκάσε, σε βαρεθήκαμε". Success at last, πάμε για την επόμενη..με τον ίδιο φυσικά τρόπο.
Ετσι γκρινιάζεις..για το οτιδήποτε. Και βέβαια τίποτα δεν είναι αρκετά καλό για τα σταθμά σου. Γιατί αν αποδειχθεί καλό δεν θα υπάρχει λόγος για την επόμενη μουρμούρα. Εφόσον όμως η μουρμούρα είναι τρόπος ζωής-συμπεριφοράς, το μισό χείλι του "καλούτσικα είναι" γίνεται καθημερινότητα. Ξεσκεπάζεσαι βέβαια όταν τρίτοι έρχονται και καμαρώνεις για τα επιτεύγματα. Νομίζεις ότι δεν βλέπουμε τι γίνεται..είμαστε όλοι βλάκες και μόνο εσύ ο/η φωτεινός παντογνώστης.

Και καλά να μην αγαπάς αυτό που είσαι (ας πούμε ότι είναι δύσκολο, ας πούμε ότι έτσι είναι)
αλλά να μην εκτιμάς αυτούς που σε αγαπούν και να τους κάνεις τη ζωή αφόρητη ..!!!! σαν ηλίθιο μου ακούγεται!

11 σχόλια:

Lina είπε...

διάβασα τις πρώτες σειρές και όμισα ότι θα κράξεις εμένα =ΡΡΡ

αυτό το τελευταίο που λες, εγώ το δικαιολογώ πάντως.
Αν δε χωνευεις αυτό που είσαι και σε θεωρείς μαλάκα, γιατί να εκτιμήσεις αυτούς που αγαπούν έναν μαλάκα;;;

kanataki είπε...

ε, λοιπόν έχω παρατηρήσει πως κανείς δεν σε ακούει με προσοχή όταν γκρινιάζεις.

το ανακάλυψα τελευταία που άρχισα να γκρινιάζω.

και λέω να το κόψω τώρα που ακόμα δεν καθιερώθηκα.....


υγ το παράπονο το παίρνει και αυτό η μπάλα????

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ποιος σε πείραξε καλή μου; Ποιος έχει απαιτήσεις και δεν αναγνωρίζει τις προσπάθειές σου;

glenn είπε...

Να υποθέσω φανατική αναγνώστρια βιβλίων αυτοβοήθειας; :))

Marina είπε...

lina, ελα ρε Λίνα, γιατί να σε κράξω? Αυτό το τελευταίο όμως που γράφεις δεν παίζει εδώ. Δεν θεωρεί τον εαυτο του/της μαλάκα. Θεωρεί ότι είναι ο/η καλύτερος/η του χωριού και εμείς οι άλλοι, κυρίως εγώ βασανιστές που δεν κάνουμε ΑΜΕΣΩΣ ότι ζητήσει..

tsaperdona, να το κόψεις όσο είναι καιρός. Αργά ή γρήγορα τους γκρινιάρηδες τους βαριέται και ο ίδιος ο εαυτός τους. Πέτα και τα παράπονα, καλύτερα η κατά πρόσωπο συζήτηση. Βέβαια μπορεί να σου βγεί σαν ΤΝΤ, ε! Τότε! Εισαι άτυχη.

dείμο. Εχω ενδο-οικογενειακό πρόβλημα με άνθρωπο κοντινό μου. Δύο χρόνια είναι αυτή η κατάσταση. Κοντεύω να σκάσω.

glenn, να υποθέσεις λάθος. Δεν διαβάζω ποτέ τέτοια. Προτιμώ την συζήτηση, απο την παθητική ενημέρωση.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κι εμείς έχουμε τέτοια προβλήματα με συγγενείς μικρού βαθμού συγγένειας, και έχω πια ξεκόψει σχεδόν αδιαφορώντας. Δύσκολο, αλλά θαυματουργό όταν συμβεί.

Marina είπε...

Dείμο, ξεκόβω λίγο-λίγο, με ανεπαίσθητο τρόπο τραβιέμαι μακρυά..τα σκάγια όμως απο τις ντουφεκιές με φτάνουν. Και με πονάνε που να πάρει.

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Κι όχι μόνο αυτό... φοβάμαι ότι τελικά τον/την ενοχλεί το ότι δεν γκρινιάζουν και οι άλλοι, οπότε γκρινιάζει περισσότερο. Η όποια θετική σκέψη των άλλων προκαλεί περισσότερη γκρίνια, εκλαμβάνεται ως απάθεια, ως αδιαφορία. Καλά τα λέω? Γιατί αν συμβαίνει έτσι, τότε το κείμενο θα μπορούσα να το είχα γράψει κι εγώ. Και βεβαίως είναι ηλίθιο το να μην εκτιμά όσους τον αγαπούν, αλλά πλέον έχω πειστεί πως δεν ειναι θέμα εκτίμησης. Οταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, είναι δύσκολο όχι μόνο να εκτιμήσουμε, αλλά και να αγαπήσουμε τους άλλους. Λόγια λέμε μόνο.

Marina είπε...

Georgia, το άτομο αυτό δεν αγαπάει αυτό που είναι. Εκεί έγκειται η ρίζα του κακού.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κατανοώ γλυκιά μου. Πρόσεχε μόνο, όταν απομακρυνθείς να μη γυρνάς να δεις τι συμβαίνει πίσω σου. Κινδυνεύεις όπως η γυναίκα του Λωτ. Προχώρα και μην κοιτάς. Μόνο να συλλογίζεσαι και τότε τα σκάγια θα περνάνε δίπλα σου. Ξυστά ίσως, αλλά χωρίς να σε αγγίζουν. Μην κοιτάς πίσω σου. Προχώρα μόνο.

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

ευχαριστω για το μήνυμα, ναι θα έχει συνέχεια. Χαίρομαι που μ'ανακάλυψες για να σ'ανακαλύψω.