Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007

Κορώνα ή γράμματα?

Ενα κέρμα έχει δύο όψεις, το ρίχνουμε και διαλέγουμε.


Παίρνω "τη κορώνα" ελπίζοντας να γίνω βασίλισσα. Και η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων αυτό πίστευε πρίν μπεί στο μαγικό καθρέφτη, πρίν συναντήσει τη κάμπια και τη γάτα του Cheshire. Μετά βέβαια έκανε άλλα αντ' άλλων, για μιά στιγμή όμως τη κορώνα τη φόρεσε. H θεία ψευδαίσθηση είχε ολοκληρωθεί!



Παίρνω "τα γράμματα" και ελπίζω να είναι αυτά που βλέπω και να μη πέσουμε στα "ψιλά", αυτά που δεν είδα αλλά που θα τα λουστώ κάποια στιγμή. Η στιγμή της ωρίμανσης είναι κοντά-είναι μακριά, ερχεται και δεν αποφεύγεται. Μόνο που σε άλλους έρχεται νωρίς, σε άλλους αργά και σε άλλους ποτέ.
Κάποια στιγμή η Αλίκη ξυπνάει και φωνάζει "Μα είσθε ένα μάτσο τραπουλόχαρτα"

4 σχόλια:

Lina είπε...

πάντα την αλήθεια... μπορεί να είναι σκληρή αλλα δεν σε απογοητευει εκ των υστερων...

Ανώνυμος είπε...

Κι αυτή η στιγμή, που συνειδητοποιεί στον ξύπνιο της, ότι είναι πολύ πιο δυνατή, ότι υπάρχει, ότι υπερτερεί, είναι το χαστούκι που δίνει το μέσα στο έξω της.
demon από www.blogosfaira.com

So_Far είπε...

Tόσα πολλά σε τόσα λίγες γραμμές...!
Ναι την αλήθεια, ποιος τολμά όμως εκτός από αυτόν που τη θέλει;

Ανώνυμος είπε...

Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω