Τι γίνεται όταν ένας γονιός προτιμάει το ένα του παιδί απο το άλλο;
Τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν αν το μη προτιμώμενο παιδί το καταλαβαίνει;
Τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν αν το μη προτιμώμενο παιδί το καταλαβαίνει;
Προέκυψε σχετικά πρόσφατα η περίπτωση που ένα γνωστό μου παιδί (16 ετών) μου ανέφερε ότι ο μπαμπάς του σίγουρα προτιμάει την αδελφή του επειδή η τελευταία είναι πολύ καλή στις σχολικές της επιδόσεις. Οτι όλη η προσοχή των γονέων είναι στραμμένη στο "χρυσό τους το παιδί" και όχι σε εκείνον που τον χαρακτηρίζουν "της ήσσονος προσπάθειας".
Δεν μ' αρεσε αυτό που άκουσα - στενοχωρέθηκα λίγο - όμως, συζητώντας το με εκπαιδευτικούς διαπίστωσα ότι συμβαίνει σχεδόν πάντα σε οικογένειες που έχουν πάνω απο ένα παιδί. Ενδόμυχα πολλοί γονείς κολλάνε πάνω στο ταλαντούχο παιδί, παραμελώντας ίσως το άλλο που δεν έχει τόσα προσόντα. Αντίστοιχα μπορεί να ενδιαφέρονται πιο πολύ για ένα άρρωστο παιδί παρά για το υγιές αδελφάκι του.
Θυμήθηκα τη μητέρα μου να προτιμάει πάντα άλλα παιδάκια απο εμένα που διέθεταν κάποιο ταλέντο π.χ. στη μουσική, στη ζωγραφική, στα αθλήματα, στις σχολικές επιδόσεις κλπ, ενώ εγώ υστερούσα στις Τέχνες και σαν μαθήτρια ήμουνα μέτρια (του 15) . Φαντάζομαι ότι θα ήθελε να λάμπει μέσω των επιτευγμάτων της κόρης της..και επειδή αυτό δεν γινόταν, θαύμαζε τις κόρες των άλλων. Θυμήθηκα επίσης το πονεμένο μούδιασμα που αισθανόμουν όταν παίνευε αυτά τα "ταλαντούχα" παιδιά και τα συνέκρινε μαζί μου - που κατά τα λεγόμενά της εγώ ήμουνα ατάλαντη, αδιάφορη, της λούφας, καλή στο vivere pericolozamente.
Τώρα λοιπόν που ο νεαρός έφηβος μου είπε αυτό για τον μπαμπά του..αναστατώθηκα γιατί ξύπνησε μέσα μου ένα δικό μου παρελθόν. Το γεγονός δε, ότι αποφάσισε να μάθει ένα μουσικό όργανο (κανονικά στο Ωδείο εννοείτε) και να εκφράζεται μέσω της μουσικής, μου άρεσε. Να κάνει κάτι που αρέσει σε εκείνον και όχι για να αρέσει στους άλλους. Τώρα αν οι γονείς του σταθούν πλάι του σε αυτή του τη προσπάθεια ή όχι..θα δείξει. Πιστεύω ότι δεν θα σταθούν, θέλω όμως τα γεγονότα να με διαψεύσουν.
Δεν μ' αρεσε αυτό που άκουσα - στενοχωρέθηκα λίγο - όμως, συζητώντας το με εκπαιδευτικούς διαπίστωσα ότι συμβαίνει σχεδόν πάντα σε οικογένειες που έχουν πάνω απο ένα παιδί. Ενδόμυχα πολλοί γονείς κολλάνε πάνω στο ταλαντούχο παιδί, παραμελώντας ίσως το άλλο που δεν έχει τόσα προσόντα. Αντίστοιχα μπορεί να ενδιαφέρονται πιο πολύ για ένα άρρωστο παιδί παρά για το υγιές αδελφάκι του.
Θυμήθηκα τη μητέρα μου να προτιμάει πάντα άλλα παιδάκια απο εμένα που διέθεταν κάποιο ταλέντο π.χ. στη μουσική, στη ζωγραφική, στα αθλήματα, στις σχολικές επιδόσεις κλπ, ενώ εγώ υστερούσα στις Τέχνες και σαν μαθήτρια ήμουνα μέτρια (του 15) . Φαντάζομαι ότι θα ήθελε να λάμπει μέσω των επιτευγμάτων της κόρης της..και επειδή αυτό δεν γινόταν, θαύμαζε τις κόρες των άλλων. Θυμήθηκα επίσης το πονεμένο μούδιασμα που αισθανόμουν όταν παίνευε αυτά τα "ταλαντούχα" παιδιά και τα συνέκρινε μαζί μου - που κατά τα λεγόμενά της εγώ ήμουνα ατάλαντη, αδιάφορη, της λούφας, καλή στο vivere pericolozamente.
Τώρα λοιπόν που ο νεαρός έφηβος μου είπε αυτό για τον μπαμπά του..αναστατώθηκα γιατί ξύπνησε μέσα μου ένα δικό μου παρελθόν. Το γεγονός δε, ότι αποφάσισε να μάθει ένα μουσικό όργανο (κανονικά στο Ωδείο εννοείτε) και να εκφράζεται μέσω της μουσικής, μου άρεσε. Να κάνει κάτι που αρέσει σε εκείνον και όχι για να αρέσει στους άλλους. Τώρα αν οι γονείς του σταθούν πλάι του σε αυτή του τη προσπάθεια ή όχι..θα δείξει. Πιστεύω ότι δεν θα σταθούν, θέλω όμως τα γεγονότα να με διαψεύσουν.
4 σχόλια:
Δεν ειναι τυχαιο τοτε που το παιδι βρισκει διαφορους (οχι παντα θετικους) τροπους για να τραβηξει την προσοχη...
Ναι αλλά θα παιδευτεί, γιατί οι γονείς είναι πάντα πιο δυνατοί (στο επίπεδο αυτό) απο τον έφηβο..Εχουν τους τρόπους τους να τον κάνουν άνω-κάτω..
Ανθρωποι που οι ίδιοι δεν πέτυχαν πράγματα στη ζωή τους, πολλές φορές θέλουν να τα δούν στα παιδιά τους. Κι αν τα παιδιά τους δεν τραβάνε, τότε τα τιμωρούν επειδή δεν θα μπορούν μέσω αυτών (των παιδιών) να λάμψουν οι ίδιοι.
Το αποτέλεσμα είναι θλιβερό..
Το σημαντικό είναι ότι ο γνωστός σου έκανε την κίνηση και βρήκε κάτι δικό του ως διέξοδο. Το πιο πιθανό είναι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα να το δουν κι οι γονείς.
Ίσως το πιο σπουδαίο μάθημα από νωρίς Μαρίνα μου, να επιλέγει κανείς αυτά που αγαπά και όχι όσα είναι αρεστά.
Το πρώτο έγκλημα,σύμφωνα με την Π.Διαθήκη,διεπράχθη μεταξύ αδελφών.Περιοριστήκαμε απο τότε στον ορισμό του καλού (θύμα) και του κακού (θύτης).Τα αίτεια και τους υπεύθυνους, τα συγκαλύψαμε στην άβυσσο των απωθημένων μας,δυστυχώς!
Δημοσίευση σχολίου