Θυμός

Είναι στιγμές που θυμώνω. Πολύ και λυσσασμένα. Σπάνια όμως πλέον ξεσπάω άμεσα.

Παλιά θυμάμαι άμα φούντωνα, σου τα έρριχνα χύμα και τσουβαλάτα. Καμμιά φορά, μετάνοιωνα. Συχνά μετάνοιωνα. 

Η γνώση έρχεται μετά απο τις καρπαζιές και τις ενοχές. Τώρα θυμώνω και δεν τους τα λέω χύμα και τσουβαλάτα. Για να εξηγούμαστε, όταν λέω θυμώνω δεν εννοώ οργίζομαι..δεν βλέπω αστράκια δεν είμαι έτοιμη να σε Κ.Α.Τ.Α.Σ.Π.Α.Ρ.Α.Ξ.Ω., όχι απλά θυμώνω γιατί κάτι δεν μου κάθεται καλά. 

Δεν τον κρατάω το θυμό μέσα μου ποτέ. Παλιά ξέσπαγα βρίζοντας και φωνάζοντας. Πάει και αυτό. Τώρα, άμα με σκάσουνε ρίχνω διπλές και σβουριχτές μούτζες. 

ΑΡΠΑ τον ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟ σου Κόπανε!

Μετά με πιάνουν τα γέλια και ο θυμός γίνεται ατμός..και χάνεται. 

Unchain(ed) my heart

Οταν επιλέγουμε  να πάρουμε κάποιες συγκεκριμμένες αποφάσεις της ζωής μας  αυτό γίνεται για να τη βελτιώσουμε. Παίρνοντάς τις, δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα, απλά πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε κατ' ευχήν. 

Αν η επιλογή αυτή δεν μας βγεί καλή,  αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλή για όλη μας την ύπαρξη, μπορεί να χάνουμε σε ένα τομέα, έχουμε κερδίσει όμως σε έναν άλλο. Ισως να βελτιωθήκαμε σαν άνθρωποι, ίσως να μπορέσαμε να κρατήσουμε την ακεραιότητά μας όταν όλα κατέρρεαν..ποτέ δεν χάνονται τα πάντα..κάτι μένει. 

αισθάνομαι ότι έχω αλλάξει σαν άνθρωπος. Αλλαξα τα τελευταία 12 χρόνια. Απο τότε που πέθανε η μητέρα μου. Και ενώ πίστευα ότι τελικά σε τίποτα δεν της έμοιασα, έκανα λάθος.

ξαφνικά σα να έγινα όπως θα ήθελα να είμαι. 

έχασα κατι, έχασα εκείνη,
κέρδισα όμως
με κάποιο τρόπο, έπεσαν οι αλυσίδες που με κράταγαν δεμένη στις αποφάσεις και επιλογές μου.
απελευθερώθηκα.
Δεν κέρδισα την ελευθερία μου. Δεν την είχα χάσει και ποτέ. Απλά τη συνειδητοποίησα.