Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 07, 2005

Σιγή


Παιδί της πόλης, έχω μάθει να ζώ μέσα στους ήχους.. άλλοι σκληροί, οι περισσότεροι θορυβώδεις..ήχους αυτοκινήτων, ήχους ομιλιών, αεροπλάνων, βουή γενική που ούτε κάν προσέχω..έχω γίνει ένα με τους ήχους..

Και μετά πάω στην εξοχή, σε μέρη που οι ήχοι είναι άλλοι..δεν ακούω κορναρίσματα αλλά πουλάκια, τζιτζίκια, θρόϊσμα των δένδρων..κάποια έντομα.. κυρίως όμως ..δεν ακούω τίποτα.. Αφουγκράζομαι.. το μόνο που μπορώ να πώ είναι ότι ακούω τη σιωπή..του ανέμου..

Πόσο βαριά είναι η σιωπή της φύσης..σαν μάρμαρο πέφτει πάνω στα ταλαίπωρα αυτιά μας...

Γλυκά με συνεπαίρνει η ευτυχία να μην ακούω

τον βόμβο.. και αποκοιμιέμαι..στη σκιά του δένδρου (Jacaranda) απο πάνω μου..

Ιδανικές διακοπές που τώρα αρχίζουν...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Unknown είπε...

Αυτη την σιωπη εγω την αισθανομαι σαν γιατρεια. Καλα να περασεις

Marina είπε...

Αθηνά, ευχαριστώ..Τα γιατρειά είναι για μία εβδομάδα μόνο.. ίσως να προλάβω να κάνω και κανένα μπανάκι...για να δούμε..

Mikrouli είπε...

KALIO ARGA PARA POTE!
Kalh Anarwsh!
Se anamenoume sydoma ananewmenh...

Depsorama είπε...

Ζηλεύωωωω! Ακούω το κομπρεσέρ από την γειτονική οικοδομή, την κίνηση στον δρόμο, τα τρένα από τον διπλανό σιδηρόδρομο, τις σειρήνες των αυτοκινήτων! Έχω συνδυάσει διακοπές με την απόλυτη ησυχία που σπάει μόνο ο τζίτζικας!