Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006

Sweet dreams


Κρίνοντας τους άλλους, τους προδίδουμε λίγο-λίγο

Δύσκολες καταστάσεις περνάω, ευελπιστώ όμως να τις ξεπεράσω. Τα κάστρα πάντα γκρεμίζονται κάποια στιγμή. Ποιός, τι, τα χαλάει αδιάφορο, οι ίδιες οι προκλήσεις τα καταστρέφουν. Κάποια στιγμή μετά την καταστροφή επανέρχεται η λογική και αποφασίζει.
Να ξανα χτιστούν είτε σαν κάστρα είτε σαν κάτι άλλο.
Ακόμη δεν ήρθε η λογική..κολυμπάω σε βουρκωμένα νερά. Ψάχνω όμως για τον κορμό δένδρου να πιαστώ και να βγώ στην ακτή. Δεν θ' αργήσει ...το καταλαβαίνω.

11 σχόλια:

suigenerisav είπε...

...are made of this ...
Νομίζω ότι σε καταλαβαίνω.

Όταν ακούς τον πάταγο των κάστρων να καταρρέουν πίσω σου, μη γυρνάς το κεφάλι-θα μείνεις σαν τη γυναίκα του Λωτ ;-)

An-Lu είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
An-Lu είπε...

Το κολύμπι είναι κουραστικό αλλά σωτήριο....
Κουράγιο...

nyctolouloudo είπε...

μόνο εαν τα κάστρα είναι από λάσπη θα καταστραφούν στα νερά...
κολύμπα και θα βγεις πιο δυματή!


( με γειά το νέο μπλογκ )

tassoula είπε...

Πολύ όμορφο το νέο μπλόγκ.Να είναι όλα σύντομα τόσο όμορφα.

cindaki είπε...

Λίγο κουράγιο θέλει, και σύντομα όλα θα σου φαίνονται ότι έγιναν αιώνες πριν...

Λίγο κουράγιο και να μην αφήσεις τον εαυτό σου...

Marina είπε...

suigeneris, με στενοχωρεί αφάνταστα το γκρέμισμα. Ζώ σε μία ψευδαίσθηση και το γκρέμισμα με φέρνει στην πραγματικότητα που είναι σκυθρωπή. Οι άνθρωποι κάνουν την πραγματικότητά μου σκυθρωπή.

an-lu, ίσως να βγώ απο τη δίνη. Θα δείξει.

mεθυσμένα χρώματα. Τα δικά μου κάστρα είναι απο άμμο ώστε να διαλύονται στο πρώτο κύμα. Εφήμερα όπως η ζωή μας όλη.

tassoula, σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια του μπλόγκ. Κάθε που πέφτω σε απαισιοδοξία (όχι πολύ συχνά, η προηγούμενη φορά ήταν πέρυσι)μετά κάνω αλλαγές.

sofi-k, είναι στιγμές που το κουράγιο έχει πάει διακοπές. Εντάξει, καλύτερα είμαι τώρα, η φουρτούνα πέρασε. Θα είμαι καλά μέχρι την επόμενη. Ελπίζω μόνο να αργήσει.

tzo είπε...

Υπομονή γλυκιά μου! Χτίζε γερά από δω και πέρα και αν κάποια πάλι πέσουν τότε θα είναι από φυσική καταστροφή που κανείς δεν περίμενε, οπότε πες δεν πειράζει και ξεκίνα να ξαναχτίσεις!

Jason είπε...

Μεγειά και εδώ η καινούρια εμφάνιση...
Ναι, είναι αλήθεια πως έρχονται στγιμές που το κουράγιο πάει περίπατο.
Θα επιστρέψει, όμως - δεν πέθανε.
Χρειάζεται λίγες αναπάντεχες όμορφες στιγμές και θα έρθουν κάποια πράγματα στη θέση τους.
Μάλλον.

Ανώνυμος είπε...

Οι άνθρωποι κάνουν την πραγματικότητά μας σκυθρωπή γιατί τους το επιτρέπουμε. Θα πάνε όλα καλά, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...

Marina είπε...

Allitnil, μου θυμίζουν τα λόγια σου το ποίημα του Κίπλινγκ "ΑΝ".

Jason, πάντα η γαλήνη έπεται της θύελλας. Ομως οι αντοχές μου στη θύελλα έχουν αρχίσει να πέφτουν. Δεν έχω όρεξη να αντιστέκομαι πλέον, τώρα αφήνομαι και όπου με πάει. Και μετά ξεχνάω γρήγορα όσα πέρασα, γυρίζω σελίδα και είμαι μέσα στη χαρά. Κανένα μάθημα δεν παίρνω απο τις στιγμές του πόνου. Σαν να μην έγινε τπτ. Αμεσο delete

Georgia-is-coming-to-town, σαυτό έχεις απόλυτο δίκιο, κανείς δεν μπορεί να με πονέσει αν προτύτερα δεν του επιτρέψω εγώ την είσοδο στον εαυτό μου. Μου έδωσες ιδέα να γράψω λίγο-λίγο αυτά που βίωσα. Ευχαριστώ.