Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2007

Γιατί

...όταν κάποιος περιμένει αγάπες και λουλούδια απο τους άλλους, τρώει ξεγυρισμένες ανάποδες?

.... όταν ΄κάποιος μη κάνοντας καμμία προσπάθεια ν' αρέσει στους άλλους, δέχεται όλων των ειδών τα κοπλιμέντα, όλοι τρέχουν να τον/την ευχαριστήσουν και του/της κάνουν ένα σωρό χαρούλες ενώ

αν είναι υπομονονετικός, καλός, ευπροσήγορος τον κλάνουνε κανονικά και τον έχουν του πεταματού?

ΒΑΡΕΘΗΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

13 σχόλια:

An-Lu είπε...

Join this club too...
Απλά μην περιμένιες ΤΙΠΟΤΑ από τους άλλους και θα σου έρθουν παρακαλετά!

AVRA είπε...

..μου θυμιζεις μια σχεση πεθερας με νυφες...

η νυφη που φερεται με το σης και με το σας, που δεν μιλαει ποτε , που παντα ειτε της αρεσει ειτε οχι την υπολογιζει την πεθερα...ακουει τον εξαψαλμο.

η αλλη που της ''την λεει'' κανονικοτατα, που την εκμεταλευεται δεν ακουει τιποτα, εκεινης της χαιδευει τα αφτια, εκεινη ειναι η αξια!!

(πω πω φουντωσα τωρα!)

So_Far είπε...

Όσο σε έχουν σίγουρη και πάντα παρούσα έτσι θα είναι..
όσο ξέρουν ότι πρέπει να σε διεκδικούν αλλάζουν στάση..
Γίνε διεκδικήσιμη !!! και ποτέ σίγουρη !!!

So_Far είπε...

I love this new template !!!!

Marina είπε...

anlu, το μόνο που περιμένω είναι μία καλή διάθεση. Ούτε όμως αυτό είναι εφικτό..και λέω αν ποτέ γεράσω, ας μη γίνω έτσι, καλύτερα θάνατος παρά να ταλαιπωρώ όσους νοιάζονται για μένα.

avra, αχ η πεθερά μου είναι ένας άγγελος, η σχέση είναι μεταξύ θείας και ανηψιάς. Οπου η θεία μία κακομαθημένη 90άρα, με όχι πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας πέρα απο τα γηρατειά βέβαια, που έχει μάθει να τραβάει τη προσοχή και να είναι το επίκεντρο. Νέο βιολί άνοιξε τώρα που βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων (όλα καλά), δεν τρώει για να πέσει κάτω και πάλι να τρέχουμε.. Και αναρωτιέμαι και λέω ΠΟΣΟ ΚΑΚΟΣ μπορεί να γίνει ένας ΕΓΩΙΣΤΗΣ ηλικιωμένος? Α! Και για να ξέρεις αυτή που της τη λεει κανονικότατα είμαι εγώ, ενώ φρόντισα να κρατήσω τα πεθερικά μακριά γιατί θα τους έκανε αμέσως καροτσάκι.

So far, εκεί είναι το ζήτημα. Αν αρρωστήσει κάποιος θα τρέξω να βοηθήσω. Αλλά δεν θα καθίσω να με πατήσει ο κατά φαντασίαν ασθενής που το βρήκε το game για να τραβάει τη προσοχή!. Για το template δεν είμαι ακόμη σίγουρη, το μαύρο δεν μ' αρέσει, θα κυττάξω να το αλλάξω. Οι χορευτές όμως..άλλο πράγμα ε?

Ανώνυμος είπε...

Γειάσας Μarina!!...και μένα με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό δε λέω...τί να πώ και πως να το χαρακτιρίσω;;.. ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν όλη τη τύχη του κόσμου με το μέρος τους;;;ότι έχουν το κοκαλάκι της νυχττερίδας;;;...δεν ξέρω.....Κι εγώ έχω τύχει να έχω δώσει τα πάντα (σε σχέση εννοώ) ή σχέσεις και όμως να με φτύνουν τόσο που να χειάζομαι ομπρέλα!!! μιλάμε για πολύ φτύσιμο...στην αρχή πλυγωνόμουν πάρα πολύ...πάρα πολύ...(αν σας πώ μόνο ότι τη πρώτη φορά που μ έφτυσαν
κατέληξα με ανορεξία,ψυχολογικό πρόβλημα,κατάθλιψη,αγοραφοβία)....Είναι στη φύση των ανθρώπων πιστέυω αυτό....να φέρονται άτιμα και ανέντιμα....και κλείνουν κατ εξακολούθησην τα μάτια τους και να μην αναγνωρίζουν αυτά που κάνεις εσύ γι αυτούς....και απο πάνω να έχουν και το θράσος να στο λένε και κατάμουτρα...Μετά όμως (όταν ξύπνησα πιά κι εγώ για τα καλά) και κατάλαβα είδα ότι δεν αξίζει να πονάς για τη μα........κία (συγνώμη για τη βρισιά) του καθενός και έτσι τώρα κοιτάω και γώ τον εαυτό μου...και αδιαφορώ γενικώς...Πιστέυω ότι εάν εσύ τα χεις καλά με τον εαυτό σου και τη συνειδησή σου...δεν έχεις κανένα λόγο να νιώθεις άσχημα...κι άσε τους άλλους να χτυπιούνται...και εάν δε τα χεις πάλι καλά στο χέρι σου είναι να τα κάνεις να είναι καλά....όπως είναι και στο χέρι σου να μην αφήνεις κανένα μα κανένα να σε πατάει και να σε έχει του χεριού του....μπορείς να το κάνεις είμαι σίγουρη...θέλει λίγο προσπάθεια απλά....Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.

cindaki είπε...

Ναι, ναι, σε καταλαβαίνω! Αυτό που περιγράφεις, είναι κάτι που παρατηρώ από παιδί να συμβαίνει γύρω μου.

Τελικά, όσο πιο παρτάκιας είσαι, τόσο οι άλλοι σε προσέχουν. Και όσο τρέχεις, απλά σε θεωρούν δεδομένο και σε έχουν γραμμένο!

Γι αυτό κι εγώ σταμάτησα να τρέχω για όλους, παρά μόνο γι αυτούς που πραγματικά το αξίζουν...

Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί η ζωή δεν είναι τελικά so wonderful.. ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ.. Καλημέραα! :) Nice blog παρεπιπτόντως.. :)

Γεωργία είπε...

Χαμογέλασα χωρίς να το θέλω, διαβάζοντας το post σου. Μη στεναχωριέσαι, δεν μπορεί κανένας να είναι αποδεκτός από όλους τους ανθρώπους. Και, όσο είσαι φιλικός, με το χαμόγελο, κλπ, αργά η γρήγορα οι άλλοι θα σε εκτιμήσουν.
Ωραίο το καινούριο στυλ στο blog σου

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

χαχαχα

story of my life!!!

αλλαγή κατεπειγόντως ...

kanataki είπε...

γιατί ο άνθρωπος την μυρίζεται την προσπάθεια



υγ σαν τον καρχαρία το αίμα, ένα πράμα
υγ και συνήθως δεν την εκτιμά
υγ όμως αν τον κλάσεις θυμάται και την θέση του, ο μαλάκας, και σε σέβεται

υγ συγνώμη για την υβρεοπομπή
υγ για την γλαφυρότητα του κειμένου γίνανε όλα!!

patsiouri είπε...

Ετοιμαζόμουν να γράψω κατεβατό μα με κάλυψε το κανατάκι απόλυτα!!!

Ανώνυμος είπε...

kai egw varethika....