Τετάρτη, Απριλίου 30, 2008

Δώρα

Το να κάνει κανείς δώρα δηλώνει πολλά πράγματα. Δώρα κάνουμε στις γιορτές, επετείους, γάμους, κηδείες (Καθολικοί-Προτεστάντες), γενέθλια, κλπ. αλλά και χωρίς λόγο, γιατί έτσι μας έρχεται καμμιά φορά.

Ο τροπος που διαλέγουμε τα δώρα μας για τους άλλους δείχνει και τι είμαστε, τι χαρακτήρα έχουμε, ποιές οι ενδόμυχες σκέψεις μας και τι ζητάμε απο τους παραλήπτες. Παράδειγμα. Ηξερα στο Γυμνάσιο μία κοπέλλα που έκανε δώρα όλο ζωγραφιστές πέτρες. Ηταν θυμωμένη με όλο τον κόσμο και αντί να μας πετάξει τις πέτρες, μας τις έκανε δώρο. Αν συμπαθούμε ένα άτομο, παίρνουμε κάτι χαριτωμένο που αρέσει σε εμάς ή κάτι αντίστοιχα ωραίο που ίσως αρέσει στο άλλο άτομο. Ετσι δείχνουμε την αποδοχή μας πρός τον άλλο ή και την αγάπη μας.

Η επιλογή του δώρου χαρακτηρίζει κυρίως εμάς. Παίρνουμε κάτι για να τελειώνουμε με αυτή την βαρετή πράξη που δεν μας αντιπροσωπεύει, ή προσπαθούμε να μπούμε στο πετσί του άλλου, τι θα του/της άρεσε? Σε μερικούς ανθρώπους το να κάνουν δώρα είναι ευχαρίστηση. Δείχνουν έτσι την αγάπη τους, προσπαθούν να κάνουν τον παραλήπτη του δώρου να χαρεί. Σε άλλους είναι αγγαρεία, ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν δώρο λόγω των περιστάσεων και κυττάνε με λίγα λεφτά να ξεπετάξουν την υποχρέωση. Συχνά "πασσάρουν" στους άλλους δώρα που τους έκαναν. Το τελευταίο ίσως να γίνεται για λόγους οικονομίας ή έλλειψης αυτοπεποίθησης (το δώρο είναι πολύ καλό για τους ΧΧΧ όχι για μένα που δεν αξίζω τίποτα). Η "που να τρέχουμε τώρα" θα του/της δώσω αυτό που μου φέρανε..είναι σε καλή κατάσταση.

Τα δώρα ιδιαίτερα εκείνα που γίνονται μεταξύ συγγενών μπορεί να δηλώνουν και άλλα πράγματα. Ενοχές, θυμό, επιθυμίες κουκουλωμένες, κάποιες απόψεις που δεν υποψιάζεσαι ότι μπορεί να έχει η καλοκάγαθη θεία σου, πολύ γέλιο, να σου δίνουν χρήματα αντί για δώρα "να πάρεις ό,τι θέλεις", αληθινό ενδιαφέρον, τρυφεράδα, κέφι.
Τι θα σκεφτόσουν αν σου φέρνανε δώρο απο το εξωτερικό, ένα ρούχο με τη φωτογραφία του Σκρούτζ επάνω και πολλά πράσινα χαρτονομίσματα? Οτι ταυτίζεσαι με τον "Σκρούτζ Μακ Ντάκ"? Ο,τι στα μάτια του δωρητή είσαι ένας πλούσιος πλήν σφιχτοχέρης, άνθρωπος?
Μήπως είσαι σαν τον Σκρούτζ του Ντίκενς ή σαν τον καλοκάγαθο μέν αλλά πολύ business-man Σκρούτζ του Ντίσνευ, που μονίμως τρέχει τα ανήψια του σε δουλειές και περιπέτειες, τα βάζει να φροντίζουν τα λεφτά του στο θησαυροφυλάκιο και πού και πού τους δίνει και μερικά χρήματα?

Ποιόν απο τους δύο χαρακτήρες να προτιμήσουμε? Τον σπαγγοραμμένο κωλόγερο του Ντίκενς που τελικά γίνεται γεναιόδωρος και μοιράζει τα πλούτη του, ή τον χαρούμενο θείο Σκρούτζ που όλο με τα λεφτά ασχολείται, που παθαίνει μερικές κρίσεις γενναιοδωρίας αλλά όχι και τόσο συχνές αλλά που τελικά όλοι τον αγαπάνε?

Ετσι βλέπεις εσύ τον παραλήπτη του δώρου αυτού? Τι πρέπει δηλαδή να σκεφτεί ο αδελφός σου? Οτι τον θεωρείς σπάγγο? Η έναν πολύ πλούσιο κακιασμένο πάπιο που ΔΕΝ σου ΔΙΝΕΙ?
Λίγα σου έχει δώσει ώς τώρα?
Λίγα έχει δώσει στα παιδιά σου?
Ζήτησες ποτέ κάτι και δεν στο έδωσε?

Τα δώρα τελικά πονάνε, που και πού.

11 σχόλια:

phlou...flis είπε...

Είμαι απ' αυτούς που αρέσει να κάνουν δώρα. Την πρωτοχρονιά αναλαμβάνω προσωπικά το θέμα. Μάλλον έχω γούστο, αυτό μου λεν οι άλλοι. Σε άλλες επετείους διαλέγω λουλούδια, ανθοσδέσμες ή γλάστρες. Το ΚΑΤΑΦΧΑΡΙΣΤΙΕΜΑΙ. Μήπως έχω τίποτε γιατρέ μου;
Αλήθεια, δωρίζοντας λουλούδια, τι ...δείχνω μ' αυτή μου την πράξη;
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά

Ανώνυμος είπε...

Τον θείο Σκρουτζ που όλοι τελικά τον αγαπάνε!!!!
Εγώ, πάντως, πιστεύω ότι τα δώρα είναι θέμα ατόμων - σε αυτούς που θεωρώ πιο κοντά μου, το ψάχνω πολύ, με εκείνους που δεν είμαι τόσο δεμένος συνηθίζω να βρίσκω κάτι στα γρήγορα...

Marina είπε...

phlou..flis, δεν είσαι η μόνη! Και σε μένα αρέσει να κάνω δώρα, προσπαθώ να μπώ στο πετσί του άλλου, τι θα τους άρεσε, και λουλούδια παίρνω, και γλάστρες και φαγητά φτιάχνω και τα πάω μετά δώρο σε άλλους..Μαζί να πάμε στον γιατρό να τον ρωτήσουμε .. Πιστεύω τελικά ότι είναι στο αίμα μας..να δίνουμε πράγματα, έτσι να δείχνουμε την αγάπη μας.

unclescrooge, βρε καλώς τον Σκρουτζάκο! Και βέβαια τον αγαπάνε, όλο με αυτόν ασχολούνται, είναι μορφή για εκείνους, τον σέβονται, λίγο τον φοβούνται (ειδικά άμα είσαι ο Φέθρυ).

Γεωργία είπε...

Χαχα, ωραίο δώρο. Βασικά εγώ δεν θα το ανέλυα και τόσο πολύ, θα σκεφτόμουν ότι ο άνθρωπος που μου έκανε το δώρο απλά είδε ένα ωραίο μπλουζάκι, σε "ανέμελο", ή "ξέγνοιαστο" (casual θέλω να πω) στυλ και μου το πήρε.

Εμένα δε μου πολυαρέσει ούτε να παίρνω αλλά ούτε και να μου παίρνουν δώρα. Όχι από τσιγγουνιά, καμία σχέση, αλλά γιατί, εκτός από το ψάξιμο να βρεις κάτι και τα σχετικά, και την ανασφάλεια το αν θα του αρέσει του άλλου ή όχι, επιπλέον πάντα σκέφτομαι ότι, κάτι που εγώ αγοράζω λίγο-πολύ τυχαία, ο άλλος μπορεί να σκεφτεί ότιδήποτε σχετικά με αυτό. Όσο για το να μου κάνουν δώρα, έχω γενικά πρόβλημα χώρου και συχνές μετακομίσεις, με αποτέλεσμα να εκτιμάω πολύ πιο πολύ κάτι άμεσα καταναλώσιμο, παρά κάτι που θα είναι, στην τελική, ακόμα ένα πράγμα να χωρέσει στη βαλίτσα.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο θέμα Μαρίνα.

Αν μου φέρνανε αυτό το δώρο θα ήξερα ότι μου λένε να σφίξω λίγο τα χέρια μου, μιας και όλοι οι γνωστοί μου, εκτός από το ότι έχουνε χιούμορ, ξέρουν ότι έχουν τρύπες τα… κατά τα άλλα ωραιότατα χεράκια μου.

Όσο για τα δώρα που εγώ κάνω…

Έκοψα τα πολλά πολλά πλέον (για..ευνοητους λόγους, και πραγματικά με στεναχωρει αυτό, γιατί είναι υπέροχο να βλέπεις τη χαρά στα μάτια κάποιου που του χάρισες κάτι) και κάνω δώρα μονό σε πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, τα οποία θα είναι πράγματα που μου αρέσουν εμένα καταρχήν, και ανάλογα φυσικά το φύλο και την ηλικία αυτού που θα το προσφέρω, αρνούμε να κάνω δώρα –γενικής χρήσεως- (ποτέ δεν θα έκανα σε μια γυναίκα πχ χύτρα ταχύτητος η κάτι παρόμοιο.

Θέλω τα δώρα μου να έχουν κάτι από μένα, και να ταιριάζουν και στον παραλήπτη, έτσι συνήθως προσφέρω πράγματα που έφτιαξα με τα χέρια μου –μπιζού συνήθως- και έτσι… είμαστε όλοι χαρούμενοι.



ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ELvA είπε...

Mεχρι τελευταια μου αρεσε να κανω δωρα σε φιλους,ες και νομιζα οτι θα εκτιμουσαν το καλο μου γουστο. Τελευταια ομως δυστυχως διαπιστωνω με λυπη οτι αυτοι,ες που πιστευα οτι θα τους αρεσαν καποια καλογουστα πραγματα αρχισαν να γινονται...σνομπ και να τα κριτικαρουν ολα κατω απο το πνευμα της υλικης τους αξιας δηλ. της τιμης τους και του μαγαζιου απ οπου το αγορασα. Ακουσα απο φιλους και τα παιδια τους οτι το να αγοραζεις πραγματα π.χ απο το ΙΚΕΑ ειναι λιγο ...ξεφτιλα μια και δεν ειναι αρκετα ακριβα και μετα ειναι και ενα καταστημα οπου και η ..''κουτση Mαρια πηγαινει και αγοραζει κατι!''
Συγγνωμη αλλα εγω δεν καταλαβαινω τετοια ελιτιστικη νοοτροπια; Ειναι μαλλον αυτο που λεει ο κοσμος, κοινα
''Eκανε και η μυγα κ..ο και εχ.. τον κοσμο ολο''! Αντε χρονια πολλα και καλα μυαλα σε οσους τα εχουν χασει και το παιζουν.. Μαριες Αντουανεττες και Λουδοβικοι, στην Ελλαδα!

Blonde είπε...

Όταν ήμουν μικρή (αρκετά μικρή δηλαδή), τα Χριστούγεννα έκανα δώρο στον θείο μου μια χτένα...στον θείο μου που είχε 3 τρίχες όλες και όλες στο κεφάλι του. Χαχαχα. Οπότε καταλαβαίνεις μετά από αυτό το μάθημα, τώρα πια προσπαθώ να είμαι πολύ προσεκτική με τα δώρα που κάνω. Ίσως και για αυτό δεν κάνω αν Πρέπει, κάνω μόνο όταν Θέλω. Δεν αγοράζω κάτι αν δεν έχω λεφτά, καλύτερα να κεράσω ένα καφέ, αν και δεν έχει σημασία η αξία του δώρου, είμαι της άποψης πως αυτό που θα δωρήσω πρέπει να έχει αξία τουλάχιστον για τον παραλήπτη, να μη το δω πεταμένο σε μια γωνία, όσο και να κόστισε. Πέρσυ, έκανα δώρο στη κολλητή μου για τα γενέθλιά της, μια χρυσή τσάντα που ήταν και είναι ακόμα στη μόδα και που η γενικώς γυναικοπαρέα μου, έχουμε μια λατρεία στις τσάντες. Η Τ. λοιπόν δεν την έχει πάρει μαζί της ποτε, μα ποτέ...και ο λόγος; δεν είχε χρυσά παπούτσια να την συνδυάσει. Διότι καλή τσάντα, όχι καθημερινή θα βγεί το Σαββάτο από το σπίτι με το ανάλογο αξεσουάρ. Την Δευτέρα λοιπόν που έχει περάσει ένας χρόνος και έχει τα γενέθλιά της θα την πάω να πάρει ένα ζευγάρι χρυσά πέδιλα για το γμτ. Βλέπεις λοιπόν είναι δύσκολο όταν δίνεις σημασία στο δώρο και στον άνθρωπο γενικότερα γιατί μπορεί μπούμερανγκ να πληγωθείς και εσύ που δωρίζεις.

Marina είπε...

Τ θέμα "δώρα" παίρνει πολύ ανάλυση, θα ξαναγράψω γι' αυτό

Yoryia, αμα είσαι συνεχώς υπό μετακόμιση πιο καλά να σε πηγαίνουν καμμιά βόλτα, το δώρο σου να είναι μία παράσταση, ένα γεύμα σε ωραίο μαγαζί, ένα κέντρο διασκέδασης..έτσι δεν είναι?

που πάς μωρή ξυπόλητη στ' αγκάθια, πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι φτιάχνεις πράγματα με τα χέρια σου. Είσαι η δεύτερη που γνωρίζω στη μπλογκόσφαιρα..η πρώτη είναι η Φαραώνα. Εκτιμώ βαθύτατα τα χειροποίητα δώρα γιατί πέρα απο το γούστο δείχνουν και το κόπο που κάνει κάποιος να τα δημιουργήσει. Με έχουν πάρει μυρωδιά στο σόι και όλο τέτοια μου φτιάχνουν..εμένα μου αρέσουν τα φαγητά..έρχεται η συνυφάδα μου με ζεστά τυροπιτάκια δώρο (να γλείφεις τα δάχτυλά σου), έρχεται μία θεία του Κ, τσούπ μία σπανακόπιττα με φύλλο ανοιγμένο απο εκείνη, ξέρεις τώρα.. ακόμη και ο άντρας μου, κάθε τόσο μου μαγειρεύει σε γιορτές, γενέθλια..

elva, αυτό με τη σνομπαρία του δώρου, τόχω φάει στη μάπα πολλά χρόνια και έχω αδιαφορήσει. Ασε που άμα μου πούνε καμμια χοντράδα είμαι ετοιμόλογη και τους τη λέω.
Ετυχε μία φορά και έφερα απο το εξωτερικό δώρο μία εσάρπα για μία θεία. Επι τόπου μου τη γύρισε πίσω "οτι δεν φοράει εσάρπες", η γαϊδουριά της απέραντη. Τώρα πιά ένα μπουκετάκι λουλούδια της παίρνω στη γιορτή της μόνο. Οπου θελει ας τα βαζει. Οσο για τη γαϊδουρίστικη άποψη περί αξίας του δώρου..καλά. Οσο πιο χαμηλό το επίπεδο ενός ανθρώπου, τόσο μεγαλύτερη σημασία δείχνει για το θεαθείναι. Απο τη μιά να έχει τσίγκινη σκεπή και μέσα κρύσταλλα της Βεντουράκη. Το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας δεν έχει το ίδιο αντίκτυπο με το πώς μας βλέπουν οι άλλοι. Μερικοί θεωρούν τους εαυτούς τους ΑΚΡΑ ΑΩΤΑ στο οτιδήποτε. Και άμα τους πάρεις κάτι απλό, γυρίζουν τη μύτη τους..Ψωνάρες παντού και πάντα.

lianne, εσύ συνεχίζεις ακάθεκτη να επαναλαμβάνεις τη χτένα του θείου σου, βλέπω..και στη κολλητή σου. Οχι, εγώ δεν παίρνω ακριβά πράγματα τέτοιου τύπου, προτιμώ κάτι πιο ασφαλές. Κατι για το σπίτι, μία κολώνια, ένα αξεσουάρ, ένα βιβλίο για τις γυναίκες. Οι άντρες είναι πιο εύκολοι, γραβάτες, ρούχα, μουσική, βουτιές στα fnac, πλαίσιο, playstation κλπ..μου βγαίνουν πιο εύκολα.
Φρίκαρα να σου πώ, που θα της πάρεις και παπούτσια για να πηγαίνουν με τη τσάντα..έλεος! Εχω πράγματα που ποτέ δεν φόρεσα επειδή μου τα κάναν δώρο αγαπημένα πρόσωπα..τα βγάζω απο τα κουτιά τους, τα χαιδεύω και τα ξανακλείνω. Ισως κάποτε να τα βάλω. Που ξέρεις..

Blonde είπε...

Και θα της τα κοπανάω στο κεφάλι αμα δεν τα φορέσει. Χαα

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Αναλύω κι εγώ τα δώρα γαμώτο! Και μια τέτοια μπλούζα, εμένα θα με πείραζε! Ισως γιατί μου αρέσει να κάνω δώρα (πολλές φορές χωρίς να υπάρχει γιορτή κλπ) και διαλέγω πράγματα που πιστεύω ότι ταιριάζουν στον αποδέκτη. Νομίζω ότι η χαρά μου είναι μεγαλύτερη όταν δίνω ένα δώρο, απότι όταν μου δίνουν. Μεγάλο θέμα, να επανέλθεις πλζ!

Marina είπε...

Georgia_is-coming_to_town, Δές και εδώ http://artjigsaws1500.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html
ένα παλιότερο άρθρο για τα δώρα