Δώρα

Το να κάνει κανείς δώρα δηλώνει πολλά πράγματα. Δώρα κάνουμε στις γιορτές, επετείους, γάμους, κηδείες (Καθολικοί-Προτεστάντες), γενέθλια, κλπ. αλλά και χωρίς λόγο, γιατί έτσι μας έρχεται καμμιά φορά.

Ο τροπος που διαλέγουμε τα δώρα μας για τους άλλους δείχνει και τι είμαστε, τι χαρακτήρα έχουμε, ποιές οι ενδόμυχες σκέψεις μας και τι ζητάμε απο τους παραλήπτες. Παράδειγμα. Ηξερα στο Γυμνάσιο μία κοπέλλα που έκανε δώρα όλο ζωγραφιστές πέτρες. Ηταν θυμωμένη με όλο τον κόσμο και αντί να μας πετάξει τις πέτρες, μας τις έκανε δώρο. Αν συμπαθούμε ένα άτομο, παίρνουμε κάτι χαριτωμένο που αρέσει σε εμάς ή κάτι αντίστοιχα ωραίο που ίσως αρέσει στο άλλο άτομο. Ετσι δείχνουμε την αποδοχή μας πρός τον άλλο ή και την αγάπη μας.

Η επιλογή του δώρου χαρακτηρίζει κυρίως εμάς. Παίρνουμε κάτι για να τελειώνουμε με αυτή την βαρετή πράξη που δεν μας αντιπροσωπεύει, ή προσπαθούμε να μπούμε στο πετσί του άλλου, τι θα του/της άρεσε? Σε μερικούς ανθρώπους το να κάνουν δώρα είναι ευχαρίστηση. Δείχνουν έτσι την αγάπη τους, προσπαθούν να κάνουν τον παραλήπτη του δώρου να χαρεί. Σε άλλους είναι αγγαρεία, ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν δώρο λόγω των περιστάσεων και κυττάνε με λίγα λεφτά να ξεπετάξουν την υποχρέωση. Συχνά "πασσάρουν" στους άλλους δώρα που τους έκαναν. Το τελευταίο ίσως να γίνεται για λόγους οικονομίας ή έλλειψης αυτοπεποίθησης (το δώρο είναι πολύ καλό για τους ΧΧΧ όχι για μένα που δεν αξίζω τίποτα). Η "που να τρέχουμε τώρα" θα του/της δώσω αυτό που μου φέρανε..είναι σε καλή κατάσταση.

Τα δώρα ιδιαίτερα εκείνα που γίνονται μεταξύ συγγενών μπορεί να δηλώνουν και άλλα πράγματα. Ενοχές, θυμό, επιθυμίες κουκουλωμένες, κάποιες απόψεις που δεν υποψιάζεσαι ότι μπορεί να έχει η καλοκάγαθη θεία σου, πολύ γέλιο, να σου δίνουν χρήματα αντί για δώρα "να πάρεις ό,τι θέλεις", αληθινό ενδιαφέρον, τρυφεράδα, κέφι.

Τι θα σκεφτόσουν αν σου φέρνανε δώρο απο το εξωτερικό, ένα ρούχο με τη φωτογραφία του Σκρούτζ επάνω και πολλά πράσινα χαρτονομίσματα? Οτι ταυτίζεσαι με τον "Σκρούτζ Μακ Ντάκ"? Ο,τι στα μάτια του δωρητή είσαι ένας πλούσιος πλήν σφιχτοχέρης, άνθρωπος?

Μήπως είσαι σαν τον Σκρούτζ του Ντίκενς ή σαν τον καλοκάγαθο μέν αλλά πολύ business-man Σκρούτζ του Ντίσνευ, που μονίμως τρέχει τα ανήψια του σε δουλειές και περιπέτειες, τα βάζει να φροντίζουν τα λεφτά του στο θησαυροφυλάκιο και πού και πού τους δίνει και μερικά χρήματα?

Ποιόν απο τους δύο χαρακτήρες να προτιμήσουμε? Τον σπαγγοραμμένο κωλόγερο του Ντίκενς που τελικά γίνεται γεναιόδωρος και μοιράζει τα πλούτη του, ή τον χαρούμενο θείο Σκρούτζ που όλο με τα λεφτά ασχολείται, που παθαίνει μερικές κρίσεις γενναιοδωρίας αλλά όχι και τόσο συχνές αλλά που τελικά όλοι τον αγαπάνε?

Ετσι βλέπεις εσύ τον παραλήπτη του δώρου αυτού? Τι πρέπει δηλαδή να σκεφτεί ο αδελφός σου? Οτι τον θεωρείς σπάγγο? Η έναν πολύ πλούσιο κακιασμένο πάπιο που ΔΕΝ σου ΔΙΝΕΙ?

Λίγα σου έχει δώσει ώς τώρα?

Λίγα έχει δώσει στα παιδιά σου?

Ζήτησες ποτέ κάτι και δεν στο έδωσε?

Τα δώρα τελικά πονάνε, που και πού.