Τετάρτη, Μαΐου 19, 2010

Καημένο παιδί

...που πάντα πίστευες ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί
...που συνεχίζεις να πιστεύεις ότι ποτέ κανείς δεν έχει ιδιοτελείς σκοπούς

...που λάτρευες τις φίλες της μαμάς σου
...που πίστευες πώς σε αγαπούσαν για το χαρακτήρα σου
...ενώ αυτές δεν σε έβλεπαν κάν..
...και όταν αργότερα σε πλησίαζαν, γερασμένες, μόνες και άρρωστες,
...εσύ έπεφτες στην αγκαλιά τους βλέποντας το ωραίο παρελθόν
...χωρίς να αντιλαμβάνεσαι το σκαιό παρόν
...οτι σε σένα βλέπουν τη σωτηρία τους
... που μπορεί να είναι τζάμπα περίθαλψη
...τζάμπα βοήθεια
...οικονομική ενίσχυση
...δανεικά και αγύριστα.

Καημένο παιδί που μεγάλωσες μέσα σε μπαμπακένια σύννεφα, ό,τι ο κόσμος όλος είναι ιδανικά πλασμένος

5 σχόλια:

An-Lu είπε...

Χρειάζονται τα μπαμπακένια συννεφάκια, ακόμα κι αν δεν τα εκτιμούν οι ιδιοτελείς...

Marina είπε...

Καλύτερα να λείπουν τα μπαμπάκια και απο μικρά να διδάσκονται τη σαπίλα του κόσμου, έτσι όταν η ιδιοτέλεια χτυπάει τη πόρτα να την ανιχνεύουν αμέσως χωρίς να έχουν πρωτύτερα επενδύσει σε περισσότερες στιγμές χαράς..

Ανώνυμος είπε...

εγω εμαθα απο μικρη τη σκληρη αληθεια της ζωης

Kwlogria είπε...

Δύσκολη ζωή γλύκα μου, αλλά χρειάζεται να έχεις την ευκαιρία να την ζήσεις! Τα φιλιά μου!!

Marina είπε...

Σιωπηλή κραυγή, δυστυχώς όσο ήμουνα μικρή, όχι..μου ερχόντουσαν όμως οι κατραπακιές..λίγες-λίγες..μέχρι που πονηρεύτηκα..για το ποιόν κάποιων

Kwlogria, ευκαιρείες για να ζήσω τη ζωή μου είχα πολλές και έχω ακόμη..απο τις αποτυχίες μαθαίνουμε..ετσι δεν είναι;