Τρίτη, Σεπτεμβρίου 13, 2005

To be? or


To be or to have?'

For some time I couldn't make my choice, still can't.
At some point I stopped trying to choose
I started combining

To love what I am
and
to cherish what I've got.

But now, back in the saddle, I started questioning again
What should I choose...
What do I want of my life?
How I want me to be?



Μετάφραση

Να είμαι ή να έχω?

Για αρκετό καιρό, δεν μπορούσα να διαλέξω, ακόμη δεν μπορώ
Κάποια στιγμή σταμάτησα να θέλω να διαλέξω
και σκέφτηκα να συνδυάσω

Να αγαπώ αυτό που είμαι
και
να τιμώ αυτό που έχω

Τώρα όμως, μία απο τα ίδια, ξαναγυρίζω στο αρχικό ερώτημα
Τι να διαλέξω
Τι θέλω να κάνω στη ζωή μου
Ποιά θέλω να είμαι?

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Τελειο και ...... δυσκολο

Depsorama είπε...

Ένα από τα πράγματα με τα οποία έχω συμβιβαστεί, είναι ότι πολλές φορές θα χρειαστεί να αναθεωρήσω τι είμαι, τι έχω, και τι θέλω να είμαι και να έχω.
Νόμιζα ότι μια φορά το κάνουμε αυτό στη ζωή μας, μετά κατάλαβα ότι τελικά κάθε 3-5 χρόνια περνάμε μια φάση που τα βάζουμε όλα κάτω και λέμε, right, what is what now?
Και αυτό καλώ το θεωρώ. Ξεκαθάρισμα, ανανέωση, ξεφόρτωμα, και ξανά προς την δόξα τραβάμε!

mistounou είπε...

Ναι...δύσκολο το ερώτημα...Αλλά, επειδή και σε μένα έρχεται, φεύγει και ξανάρχεται και μ' αφήνει ν' αναρωτιέμαι συνεχώς, έχω να πω ότι όσο εξαντλητική κι αν είναι η αναζήτηση της απάντηση, σου αφήνει μια γλυκιά γεύση αυτογνωσίας. Ακόμη κι αν "αποτύχεις", κάτι παραπάνω θα έμαθες για τον εαυτό σου. Κάτι τέτοιο...Αλλά τώρα, λίγο αποστασιοποιημένα, απαντώ ότι πρώτα θα ΄θελα να είμαι. Αν μάθω να είμαι, αυτομάτως μαθαίνω να έχω, τι έχω κι αν θέλω να μην έχω.

Ανώνυμος είπε...

Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Aπρίλη,
Kι’ η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Kαι μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Aνάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Nερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Xύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Kαι παίρνουνε το μόσχο της, κι’ αφήνουν τη δροσιά τους,
Kι’ ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Tρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ’ αναβρύζει κι’ η ζωή, σ’ γη, σ’ ουρανό, σε κύμα.
Aλλά στης λίμνης το νερό, π’ ακίνητό ’ναι κι άσπρο,
Aκίνητ’ όπου κι’ αν ιδής, και κάτασπρ’ ώς τον πάτο,
Mε μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
Που ’χ’ ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Aλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί ’δες·
Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Xωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Oυδ’ όσο κάν’ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Mονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Kι’ όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.



Ελευθεροι Πολιορκημένοι
Διονύσιος Σολωμός
Σχεδιασμα Γ’
«Πειρασμός» Απόσπασμα

ci είπε...

Σαν οδοστρωτήρας περνάει κάθε φορά αυτό το ερώτημα. Καλησπέρα.

Ανώνυμος είπε...

Best regards from NY! » »