Σάββατο, Δεκεμβρίου 30, 2006
Μέθη
Να πιούμε
ό,τι καλό έχει η κάβα, ΄
ό,τι θέλει ο κάθε απο εμάς
και μετά έτσι όπως είσθε, ψιλο χάϊ, αρπαχτε τη στιγμή.
Ισως να είσθε στην κορφή του Κιλιμαντζάρο ή στις Κάτω Χώρες, στα χιόνια του Καναδά ή στην ηλιόλουστη Μελβούρνη, όπου κι αν είστε αφήστε
το νεφελωμένο σας μυαλό και βλέμμα απο το αλκόολ
να δεί τον κόσμο με άλλα μάτια, να μπερδέψει το τώρα με το ίσως.
Κάθε καλό για το 2007
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006
Μη κρίνετε ίνα μη ...
Κυριακή, Δεκεμβρίου 24, 2006
Κλεψιές
Κάλαντα
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 18, 2006
Δώρα
Λόγω των ημερών έχει γίνει συνήθεια η ανταλλαγή δώρων. Γιατί κάνουμε δώρα? Και μη μου πείτε, "για τα παιδάκια" ή "για το καλό" χωρίς κίνητρα γιατί δεν στέκει. Το δώρο κάτι σημαίνει.
Παλιά ήταν η επιβράβευση, είσαι καλό παιδί και ο Αγιος Βασίλης θα σου φέρει το ποδηλατάκι που τόσο θέλεις. Ισως και να παραμένει. Θα μπορούσε να σημαίνει ότι σ' αγαπώ και για να εκφράσω την αγάπη μου σου δίνω κάτι που θεωρώ ότι θα σου φέρει χαρά. Αυτό το "σ' αγαπώ" πάει σε οποιονδήποτε αγαπάμε, όχι μόνο ερωτικά, στα παιδιά μας, στους γονείς, στους φίλους μας.
Ομως κάνοντας ένα δώρο δεσμευόμαστε. Δίνουμε μέσω αυτού αγάπη, που ζητάει κάποια ανταλλάγματα. Το παιδί πρέπει να είναι "καλό" για να κερδίσει το πολυπόθητο ποδηλατάκι, ο παραλήπτης του δώρου θα μας δώσει και εκείνος/εκείνη κάτι ή που αγόρασε ή που έφτιαξε μόνος του/της, κάτι θα δώσει όμως για να δείξει ότι συμμερίζεται τα αισθήματα.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θέλουν να κάνουν δώρα αλλά θέλουν να παίρνουν. Δέχονται την αγάπη και την προσοχή αλλά δεν την ανταποδίδουν. Η την ανταποδίδουν πασσάροντάς σου κάτι που τους έδωσαν κάποιοι άλλοι, ή δυνατόν και με τη λάθος κάρτα μέσα. Με τον τρόπο τους σου λένε μη μου φέρνεις γιατί δεν μπορώ/δεν θέλω να στο ανταποδώσω.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που εκτιμούν τα δώρα με το κόστος. Δεν τους νοιάζει αν τους σκέφτηκες ΑΡΚΕΙ να επένδυσες ένα μεγάλο ποσό για εκείνους, θεωρούν ότι η αγάπη μετριέται με τάλλαρα, όσο πιό πολλά δίνεις τόσο περισσότερο αγαπάς.
Και μετά είναι και όσοι δεν θέλουν ούτε να παίρνουν ούτε να κάνουν δώρα. Οχι γιατί δεν αγαπούν αλλά γιατί δεν θέλουν να δεσμεύουν κανέναν.
Υπάρχουν και άλλες κατηγορίες? Εσείς σε ποιά ανήκετε?
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 13, 2006
Απολογισμός
της χρονιάς που φεύγει. Κάθε χρόνο τον κάνω μήπως και τον επόμενο βγώ σοφώτερη. Οχι πώς βγαίνω, αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ.
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 11, 2006
Οι φίλες της μαμάς του
Παγκόσμια ημέρα του παιδιού σήμερα και θέλω να γράψω εδώ ένα αληθινό γεγονός που βίωσα όταν ήμουνα μικρότερη. Ειχε η μητέρα μου διάφορες γνωστές οι οποίες αντίστοιχα είχανε γιούς και κόρες όλοι μας στην εφηβεία. Κάναμε λοιπόν παρέα. Ενα αγόρι συχνά έλεγε ότι πολλές φίλες της μαμάς του "του κόλλαγαν" ασύστολα, γδυνόντουσαν μπροστά του, τον χάϊδευαν και όχι τώρα που ήταν έφηβος και μπορούσε άνετα να κάνει σέξ μαζί τους και που βεβαίως έκανε αλλά απο τότε που ήταν του Δημοτικού.
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006
Sweet dreams
Κρίνοντας τους άλλους, τους προδίδουμε λίγο-λίγο
Δύσκολες καταστάσεις περνάω, ευελπιστώ όμως να τις ξεπεράσω. Τα κάστρα πάντα γκρεμίζονται κάποια στιγμή. Ποιός, τι, τα χαλάει αδιάφορο, οι ίδιες οι προκλήσεις τα καταστρέφουν. Κάποια στιγμή μετά την καταστροφή επανέρχεται η λογική και αποφασίζει.
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006
Πάπαλα
Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006
Η άλλη ζωή
Στην πραγματική μου ζωή όμως, δεν μπορώ να αναλαμβάνω τον ιδεατό ρόλο.
Χρειάζεται να είμαι εγώ.
Βράχος που σπάνε επάνω του τα κυματα. Ακλόνητος παρόλες τις χαρακιές και τα βαθουλώματα.
Ενας βαρετός βράχος.
Ευτυχώς που υπάρχει και η χώρα των θαυμάτων. Οι μπλογκοστιγμές του μαγικού καθρέφτη. Ποιά μεριά να δαγκώσω απο το μαγικό μανιτάρι? Οποια και να είναι, ελπίζω να με παρασύρει στο όνειρο.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 23, 2006
Ο ανερχόμενος εργαζόμενος
Με θυμώνει αφάνταστα η στυγνή πραγματικότητα. H ωφελιμοκρατία, η ρουσφετολογία, η αναξιοκρατία. Αν ένας εργαζόμενος θέλει να βρεί δεύτερη δουλειά, πρέπει να αρέσει σε κάποιους άλλους που θα τον προωθούν ανάλογα. Οταν λέω δεύτερη εννοώ, να φύγει απο την πρώτη και να πάει σε καλύτερη. Σε όλη την διάρκεια της πρώτης δουλειάς, πέρα απο το άγχος για την προσωπική επιτυχία, χρειάζεται να μάθει να λέει τις σαχλές κοινοτυπίες που θέλουν "οι δυνατοί" να ακούνε απο τους νέους ανερχόμενους, να κάνει πράγματα που "οι άλλοι" θεωρούν αποδεκτά, να γίνεται ένα τσιράκι για να το πώ ωμά, ώστε η καριέρα του να προωθείται.
Δευτέρα, Νοεμβρίου 20, 2006
Φταίχτες
Φταίς
Δεν φταίς
"Εγώ φταίω για όλα" έχει γίνει πιά κλισέ, το έχουμε κάνει μασημένη τσικλόφουσκα που ακόμη κι αν ανοίξει κολλάει παντού. Και ξεραίνεται.
Πάλιωσε πιά, να χαρείς.
...................................
Ο φταίχτης χρειάζεται για να εισπράττει. Το στρές, τις καθημερινές μαλακίες που κάνουμε, που λέμε και δεν τις εννοούμε, τις αβεβαιότητες και τα λάθη μας. Καρπαζοεισπράκτορας δλδ.
Να είναι το πτυελοδοχείο, που άπαξ και ξεφορτωνόμαστε τη ροχάλα, το ξεχνάμε. Και κολλάει στα τοιχώματα η ροχάλα και θέλει βούρτσα για να βγεί. Σπάνια όμως να το καθαρίσουν αυτοί που φτύνουν. Συνήθως τις βρωμοδουλειές άλλοι τις μαζεύουν.
..........................
Μπορούμε να ζούμε χωρίς φταίχτες? Χωρίς να αδειάζουμε επάνω τους τα απωθημένα μας?
..............................
Τι είπατε? Οτι οι φταίχτες έχουν αισθήματα και πονάνε? Ποιός τους γαμεί, ε?
Χεστήκαμε αν έχουν αισθήματα ΑΡΚΕΙ να βρίσκονται πάντα εκεί για να μας είναι χρήσιμοι.
Ξεκόλλα ρε!
Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006
Η Σωφερίνα που λέρωσε το βρακι της
Κάτι κολλήματα είναι που έχω με το τιμόνι, κατάλοιπα άλλων εποχών. Ενώ οδηγώ κάποια χρόνια..εν τούτοις ποτέ δεν είμαι στο στοιχείο μου, οδηγώ γιατί πρέπει, για να κάνω κάτι δουλειές, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Γενικά το οδήγημα δεν με ενθουσιάζει. Το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο για να με εξυπηρετεί, όχι να μου δίνει αυτοπεποίθηση (έχω αρκετή). Αμα μπορώ, παρατάω το αυτοκίνητο και παίρνω τα ΜΜΜ.
Δευτέρα, Νοεμβρίου 13, 2006
Οι ρόλοι της Πολυάννας
Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006
Χρόνος
Ποτέ δεν έχουμε αρκειτό χρόνο να κάνουμε πράγματα. Πάντα φαίνεται να τρέχουμε να προλάβουμε όχι το τράμ το τελευταίο, το πρώτο πάντα ακόμη και τη γραμμή μη χάσουμε. Οι ρυθμοί της πόλης μας βάζουν στο καλούπι του αεικίνητου μη μας χαρακτηρίσουν και τεμπέληδες.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 02, 2006
Χωρίς αστεία
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του blogging. Φύτρωσε το πληκτρολόγιο.
Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006
Σκατά
Εχουν "γνωριμίες" παντού σε κάθε Υπουργείο, σε κάθε φορέα και είναι τέτοια η θέση τους στην κοινωνία, το όνομά τους τραβάει τον κόσμο όπως το μέλι για τις μέλισσες. Ολοι θέλουν να γίνουν μέρος της πίττας, με οποιοδήποτε κόστος/κέρδος/όφελος.
Ετσι ζούν ανεξαρτήτως και όλοι οι ιθύνοντες τρέχουν πίσω τους να υποβάλλουν τα σέβη τους. Γιατί τους έχουν ανάγκη. Οχι μόνο γιατί είναι πλούσιοι, εντάξει και γι αυτό, αλλά κυρίως γιατί έχοντας "τις σωστες" γνωριμίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν μία πολιτική παράταξη..Κακά τα ψέμματα, οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται, "οι μεγάλοι" είναι πάντα εκεί. Και αν πεθάνει κανένας απο αυτούς, αμέσως άλλοι τον αντικαθιστούν.
Υποκλίσεις, προσκλήσεις, γλείψιμο, σέξ, χρήμα..όλα εδώ επάνω ή κάτω απο το τραπέζι.
Ετσι "οι μεγάλοι" έχουν το ελεύθερο
Να είναι πρώτοι, να δίνουν παραδείγματα καλής, κακής, άσχημης και απαίσιας συμπεριφοράς πρός όλους. Δεν αφήνουν περιθώρια γιατί είναι απλά ruthless, αρριβίστες. Μα τι νόμισες? Ετσι γίνονται τα λεφτά? Η φυτρώνουν τα εκατομμύρια στα δένδρα?
Οι περισσότεροι έχουν ένα καλό προφίλ στην κοινωνία, αγαθοεργίες, χορηγίες, φιλανθρωπικά. Κερασάκια πάνω στην τούρτα. Απο κάτω μπορεί να μην υπάρχει τούρτα. Να είναι φτιαγμένη απο γύψο. Για το θεαθείναι, κράχτης.
Οποιος τους πλησιάζει χρειάζεται να προσέχει. Είναι σαν να πλησιάζεις τον Διάβολο. Που δεν μοιάζει με το καρτούν του Μεσαίωνα με τα κερατάκια και την ουρά. Μπορεί η μοντέρνα έκφραση να είναι ένας αξιαγάπητος κύριος ή μιά γλυκομίλητη γυναίκα. Ομως αγγίζοντας τους πληγώνεσαι. Ολα νομίζεις ότι θα είναι ωραία και λύθηκαν τα προβλήματά σου. Εμπιστεύεσαι την ζωή σου σε ένα σκορπιό που δεν θα διστάσει έστω και για την πλάκα του να σε τσιμπήσει. Ιδιαίτερα για την πλάκα του.
Και μετά άει κουρέψου. Ο,τι και να κάνεις δεν θα έχει νόημα γιατί ακόμη και αν "ο μεγάλος" καταδικαστεί έχει τις γνωριμίες, να την κάνει. Τα δίποδα πλούσια σκατά ποτέ δεν παθαίνουν κάτι.
Κύττα τον κόσμο γύρω σου.
Ποιοί κυβερνούν?
Οχι βέβαια οι πολιτικές παρατάξεις και τα ανδρείκελά τους
"Οι μεγάλοι" σε κυβερνούν
Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006
Ακίδες
Απύθμενη
ώ ναι, εγώ που δεν μπορώ να κάνω κακό σε μύγα, που συμπονώ όλα τα πλάσματα, έχω ακίδες μίσους μέσα μου
που
δοθείσης μιάς (ευτυχώς σπάνιας) περίστασης βγαίνουν στην επιφάνεια και είναι ικανές να προκαλέσουν ολοκαύτωμα..
όχι σε μένα
στους άλλους.
Εχουν περάσει 17 χρόνια, εν τούτοις
Δεν ξεχνώ
γιατί
δεν θέλω να ξεχάσω.
-----------------------------------
V. Nijinsky " L' apres midi d'un faune"
Παρασκευή, Οκτωβρίου 20, 2006
Οταν τα διαμάντια δεν είναι παντοτεινά..
τι γίνεται?
Αποκτούμε φίλους όπως τα διαμάντια, σπανίως. Ποιός έχει λεφτά για διαμάντια, ποιός μπορεί να πεί με σιγουριά ότι μιά γνωριμία θα γίνει φιλία?
Οταν όμως η γνωριμία γίνει φιλία, χαιρόμαστε σαν να μας χάριζαν κάτι παντοτινό.
Και αν εκεί που εγώ βλέπω φιλία η άλλη βλέπει συμφέρον?
Ναί υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι που μας πλησιάζουν για να "βγάλουν". Τι να βγάλουν? Λεπτά, of course, μέσω comission. Αν σου προτείνει στο κούκου η φίλη σου να πάτε για ψώνια και πείς ναί, ...ας πάμε π.χ. στην οδό Ερμού, θα πάς στα μαγαζιά που θέλεις εσύ και μετά θα πάτε και σε αυτά που θέλει εκείνη. Αν ψωνίσεις απο τα "δικά της " μαγαζιά εκείνη κερδίζει. Και βέβαια εσύ δεν ξέρεις τίποτα.
Στην κοσμάρα μου ζώ και παντού βλέπω καλούς ανθρώπους. Ομως δεν είναι πάντα έτσι. Και βεβαίως κάποια στιγμή η κάλπικες λίρες φαίνονται.
Το κόστος όμως της χαμένης φιλίας που ζούσε στα όνειρά μου μόνο και όχι στην πραγματικότητα που το πάς?
Με άδειασε αυτή η γκαρδιακή φίλη. Δεν έχει τίποτα άλλο να βγάλει απο μένα.
Δεν στενοχωριέμαι που έχασα μία "φίλη", στενοχωριέμαι που πιάστηκα κορόϊδο. Μάπας βρε παιδι μου, δεν είδα ότι όλες οι γλύκες και οι χαρούλες αποσκοπούσαν στο προσωπικό όφελος, όχι μόνο απο μένα αλλά και απο τους φίλους μας που τους της είχα γνωρίσει..
Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006
Τι λέει ένα πάζλ?
Πάντα ξεκινάω απο το περίβλημα, να το ορίσω το πάζλ, να θέσω τα σύνορα, αυτά δικά σου, αυτά δικά μου. Ο Μ παλιά, δεν έβαζε όρια στο πάζλ, ξεκίναγε απο τις φιγούρες, το κυρίως θέμα και άφηνε τις μονοχρωμίες και τα όρια για τους υπομονετικούς λεπτολόγους..εμένα δλδ. Ετσι έλεγε.
Το τραπέζι, η άκρη της γόνδολας και το μαξιλάρι σχεδόν αμέσως ολοκληρώθηκαν, πάντα τα έντονα χρώματα με τραβάνε, σαν λιβελούλα πάω πρός το φώς. Να κάψω τα φτερά μου? Να πιάσω τον ήλιο? Να ζεσταθώ? Perhaps, perhaps, perhaps.
----------------------------------------------------------------------
1000 κομμάτια, πάζλ με θέμα τη Βενετία.
Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006
Εργασιακή ζήλια-κλίκα, ψώρα
Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006
Not good enough
Δευτέρα, Οκτωβρίου 02, 2006
Το εθνικό μας Σπόρ
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006
Αραχώβης & Ιπποκράτους
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 24, 2006
Περίεργα πράγματα
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 22, 2006
Φιλία και σέξ
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006
Το γελαστό παιδί
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 18, 2006
Στιγμές σημερινές
Eνα κουβάρι είμαι σήμερα, αλλιώς ξεκίνησα και αλλιώς μου βγήκε. Το πρωϊ ήμουνα γεμάτη ενεργητικότητα, τα σύννεφα και η χθεσινή βροχή με είχαν φτιάξει..φανταζόμουνα να γυρίσω απο το γυμναστήριο κλωτσόντας λιμνούλες με νερά..
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 17, 2006
Σοφίας, Αγάπης, Πίστης, Ελπίδας
Σήμερα γιόρταζε η μητέρα μου. Σοφία την λέγανε αλλά την φωνάζανε Φούλα για να ξεχωρίζει απο τη γιαγιά της. Παρόλλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας (38 χρόνια) που είχαμε και το χάσμα των γενεών (που στη περίπτωσή μας ήταν αβυσσαλέο) την αγαπούσα και θέλω να πιστεύω ότι με αγαπούσε και εκείνη με τον τρόπο της. Εχει πεθάνει εδώ και 5 χρόνια αλλά το Αλτζχάϊμερ την είχε βγάλει "εκτός" εδώ και 10 χρόνια.
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 12, 2006
Τσίρκο Μedrano
Του χρόνου τέτοιο καιρό, γεροί να είμαστε, θα έχω μετακομίσει σε διαμέρισμα, κοντά στο σόϊ του άντρα μου. Ολους τους ξέρω εδώ και πολλά χρόνια, κανένας δεν μου είναι άγνωστος, εν τούτοις ποτέ μου δεν έχω ζήσει κάτω απο τέτοιες συνθήκες.
Κουτσομπόλα δεν είμαι και καυγάδες αποφεύγω να κάνω.. αμα με παραζορίσουν σηκώνομαι και φεύγω.. εν τούτοις πείρα δεν έχω.
Λέτε να γίνουμε μαλλιά κουβάρια ή να έχουμε καλές και "ο καθένας στο σπίτι του" σχέσεις?
Ο πεθερός μου πάντως λέει ότι εκεί είναι Τσίρκο.. και ότι το κάθε "ζώο" πότε μαλλώνει πότε φιλιώνει με όλους και με όλα..υπάρχουν και οι κλόουν φυσικά, καθώς και αυτός που κόβει τα εισιτήρια..
Ούφ! Μήπως χρειάζεται να αρχίσω να αγχώνομαι?
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006
Ενοικιαστές & ιδιοκτήτες ή το αέναο μίσος
Οσα χρόνια ζώ βλέπω παντοτεινή φαγωμάρα μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών. Οι μέν, λένε οι ενοικιαστές, έχουν παράλογες απαιτήσεις, προσπαθούν να ξεζουμίσουν τους δέ, τα σπίτια δεν τα συντηρούν κλπ, κλπ.
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 03, 2006
Λέω κάτι δικά μου
Τρίτη, Αυγούστου 29, 2006
Περί θανάτου
Κυριακή, Αυγούστου 27, 2006
To love somebody..
Χάραμα.
πρησμένα, απο τα χθεσινά..
ένα μειδίαμα τα αυλάκωσε, ........χαλάλι.
Γυρίζει στο δωμάτιο. Απο τις γρίλιες μπαίνουν οι πρώτες φωτεινές πνοές, έχει ξεφύγει το σώμα απο τα σεντόνια, που σέρνονται στο χαλί, ένα χαλί σπαρμένο με ρούχα, παπούτσια, εσώρουχα εδώ και εκεί σαν χαρτοσακούλες παρμένες απο το κύμα.
Απαίτηση
Ξύπνα
Γλυκοχαράζει και βιάζομαι να σε δοκιμάσω, όπως ο διψασμένος 10χρονος τη γρανίτα του μέσα στον καύσωνα,
βιάζομαι να τυλιχθώ στα μπράτσα σου όπως ο ξεχασμένος, όπως ο λυπημένος, όπως ο μοναχικός, όπως ο χαμένος
βιάζομαι να γίνω το καταφύγιο, ο βράχος που έχει μέσα κρέμα βανίλια ή και νουγκατίνα, ότι γέμιση θέλεις έχω, αρκεί να με αγκαλιάσεις.
βιάζομαι να αισθανθώ, να ελπίσω, να γευτώ, να τρεμουλιάσω, να ζαλιστώ, να βογγήξω, να ουρλιάξω.....
Ο ήλιος μπήκε για τα καλά και έρριξε τις απαραίτητες σκιές στα σώματα που ενωμένα στροβιλίζονταν στη δίνη του πάθους. Εκσταση.
Μεσημέριασε. Πείνασαν και είπαν να βγούνε να τσιμπήσουνε κάτι. Περιμένοντας το ασανσέρ αγκαλιάστηκαν. Τότε άνοιξε η πόρτα δίπλα και ξεπρόβαλλε αναμαλλιασμένη η διαχειρίστρια. Φαινόταν άϋπνη - σίγουρα θα είχε στήσει αυτί, έκανε και άλλη δουλειά?
Τους είδε να φιλιούνται και γελώντας να μπαίνουν στο ασανσέρ.
Σταυροκοπήθηκε
"Παλιά φυλάγαμε τις κόρες και τις αδελφές μας απο τους μπήχτες, τώρα πρέπει να φυλάμε τους γιούς, τους αδελφούς και τους συζύγους μας!!!!"
Τετάρτη, Αυγούστου 23, 2006
Το βίτσιο της επιτυχίας.
Σάββατο, Αυγούστου 19, 2006
Φτώχεια
Κυριακή, Αυγούστου 13, 2006
Paulo Coelho
Τρίτη, Αυγούστου 08, 2006
Υποχώρηση
Σήμερα είναι "ημέρα πίσω" όπου μετά την θύελλα, όλα γύρω μου αργούν.
Αργά τα βήματά μου με πηγαίνουν στις δουλειές,
αργοπίνω τον πρωϊνό καφέ και χάνω το δρόμο μου σε μέρη γνωστά με αποτέλεσμα να ξαναγυρίζω για να αποτελειώσω.
Σαν το μυαλό μου να είναι μέσα σε μιά θολή γυάλα απο φούσκες που ναι μεν κάποια περνάνε αλλά όχι και όλα. Ισως να δάγκωσα το λάθος μέρος του μανιταριού, να ήπια το περιεχόμενο απο το λάθος μπουκάλι.
Αυτοπροστασία, συντήρηση, προσωρινή υποχώρηση για ανάκτηση δυνάμεων.
Χθές κοιμήθηκα σαν το τούβλο, χωρίς όνειρα, στην ίδια θέση. Το μόνο που θυμάμαι είναι τα 3 άτομα του σπιτιού μου να με έχουν αγκαλιάσει, όπως μπορεί ο καθένας, ο Κ και οι 2 ψιψίνες..με στοργή και άπειρα γουργουρίσματα.. Ασφάλεια.
Επιτέλους ένοιωσα ότι τουλάχιστον εδώ δεν με προδίδει κανείς.
Πέμπτη, Αυγούστου 03, 2006
Under pressure
Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006
Illusions
Κυριακή, Ιουλίου 16, 2006
Ο φαρμακοποιός
Πέμπτη, Ιουλίου 13, 2006
Μία ερώτηση κα Αγγλικού
Κυριακή, Ιουλίου 02, 2006
Lifestyle
Πέμπτη, Ιουνίου 29, 2006
Αγύριστα κεφάλια
για τους μεγάλους ανθρώπους λέω, τους παπούδες και τις γιαγιάδες που "όλα τα ξέρουν" ..ιδιαίτερα τα ιατρικά θέματα τα κατέχουν απο κούνια.
Πέμπτη, Ιουνίου 22, 2006
Πρωϊνές διαθέσεις
Ξυπνάω το πρωϊ και βλέπω αυτό απέναντί μου, κοντά στο παράθυρο. Οποια διάθεση και να έχω πάντα αυτό μου την αλλάζει, μου την βελτιώνει πρός το καλύτερο.
Αν ξυπνήσω με βαριά καρδιά, βαριά απο τις ευθύνες τις μέρας που άφησα πίσω ή αυτής που έρχεται, προσέχω πόσο γκριζοπράσινη είναι η θάλασσα, πόσο γαλάζιος ο ουρανός και τα ρόζ λουλουδάκια που ραίνουν το κενό..
Αν πάλι ξυπνήσω πονεμένη απο τα λόγια που άκουσα χθές, ξεστομισμένα απο κοντινούς ανθρώπους που αν και ώς επί το πλείστον είναι καλοί έρχονται οι στιγμές και οι περιστάσεις που θα γίνουν λιγότερο καλοί και περισσότερο κακοί και θα πούν πράγματα που θα μετανοιώσουν μετά, εντούτοις ελέχθησαν και δεν τα παίρνει το ποτάμι, πάνε και σκαλώνουν στις χορδές της καρδιάς μου και στέκονται εκεί σαν απάνθρωπα σκουριασμένα καρφιά. Δεν είμαι πολύ ευαίσθητη, οι κακοί λόγοι, εκφράσεις και υπονοούμενα πέφτουν στο κενό, εχω κακή ακοή (βάζω τη μουσική στη διαπασών αυτό να λέγεται) και δεν πολύ προσέχω. Μη μου σηκώνεις το φρύδι ότι όχι δεν είναι έτσι, έτσι είναι, η ουρά μου είναι φτιαγμένη απο σκληρό σκυρόδεμα μη σου πώ και από γρανίτη, επάνω της μπορεί να πέσουν τα χίλια όσια και δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ομως αν πάρεις μια μπουλντόζα και θρυμματίσεις την ουρά μου θα πονέσω. Δεν θα καταλάβω γιατί το έκανες, αλλά θα με πονέσεις. Κι αν πονέσω θα νευριάσω. Και μετά θα σε κοστολογήσω, αν σε θέλω. Και αν όχι θα σε σβήσω. Με μιά πινελιά. Η λήθη πάντα σε μένα έρχεται γρήγορα. Ετσι αν ξυπνήσω πονεμένη απο την θρυψαλιασμένη μου ουρά, θα κυττάξω τη Νύμφη δεξιά που ετοιμάζεται να ντύσει την αναδυομένη. Σοβαρή μέσα στο καθήκον της έτοιμη να μεταμορφώσει και να καλωσορίσει ΄στη ζωή.
Αν πάλι ξυπνήσω γελαστή όλο χαρά θα αγκαλιάσω το πάζλ με στοργή, θα θυμάμαι κομμάτι-κομμάτι που το έφτιαχνα και τα συναισθήματα της στιγμής όταν το ένα κομματάκι ταίριαζε με το άλλο. Το ταίρι του.
Να ξέρετε μπλογκοφίλοι, πώς σας αγαπώ όλους σας
(puzzle 1000 κομμάτια, Σάντρο Μποτιτσέλι "Η Γέννηση της Αφροδίτης")
Τρίτη, Ιουνίου 20, 2006
Είμαι πολύ ωραίος
Παρασκευή, Ιουνίου 16, 2006
Σχέσεις
"το φιλί"
"Gustav Klimt "the kiss" puzzle 1000 κομματιών
Σάββατο, Ιουνίου 10, 2006
Αν υπάρχει
Μου λείπουν τα rock festivals, ρε γαμ@@@ και μόνη μου ΔΕΝ πάω.
(Η πρώτη φωτό είναι απο κονσέρτο του Elton John και οι άλλες απο τους Pink Floyd
Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006
Βότσαλα
Τρίτη, Μαΐου 30, 2006
Μύθοι
Σάββατο, Μαΐου 27, 2006
Κολλήματα
Γενικά δεν ανακατεύομαι στην ζωή των άλλων, δεν εκφέρω γνώμη για πράγματα που δεν κατέχω (π.χ ανατροφή παιδιών) αλλά έχω την απαίτηση να μην ανακατεύονται και στη δική μου ζωή. Αλλά ανακατεύονται. Και αν διαμαρτυρηθώ αρχίζουν τα κουτσομπολιά και οι μικροπρέπειες.
Πρόβλημα.
Εχει να προτείνει κανείς τίποτα?